Heksen (15)

Wat voorafging: de ex van Het Katje is op bezoek. Magherman ziet het met lede ogen aan.

Het Katje zit tegenover Swa op de bank en luistert. Zichtbaar geboeid. Ze hangt aan zijn lippen, denkt Magherman, zij het niet letterlijk, of nog niet letterlijk. Dat is een kwestie van tijd, het kader is geschapen, het hoeft nog alleen ingevuld. 

Zijn vrouw leunt voorover en lacht, niet gereserveerd zoals een getrouwde vrouw naar een man pleegt te lachen, maar schaapachtig, puberaal, als een bakvis die op een schoolfuif plots oog in oog staat met de jongen waarvoor ze haar eerste gedichtje heeft geschreven. 

Ze heeft voor de gelegenheid een lichte bloes uitgekozen met een uitnodigende diepe inkijk. Het Katje is een goede gastvrouw, er mag Swa niets te kort komen. Hij mag alles zien, misschien ook meer. Ze blijft alvast schaapachtig naar hem lachen. 

Als ze dan toch voor elkaar bezwijken, zou Magherman het liefst hebben dat het nu meteen gebeurt. Zodat er achteraf geen vervelende discussie hoeft te volgen en de feiten gewoon voor zich kunnen spreken zoals feiten nu eenmaal horen te doen. 

Hij zou ze eerst wat hun gang laten gaan, kijken hoe Swa het doet, als een wild dier of zacht en teder. Net voor het hoogtepunt zou hij binnentreden en hen betrappen zoals God zelf Adam en Eva in het aards paradijs heeft betrapt. 

Dan zou hij Swa theatraal de deur wijzen met een vermanende vinger, een vinger die dreigt als een rokend pistool. Al houdt Magherman dan zijn creativiteit onder dekzeil, zijn fantasie laat zich niet zomaar onder een kaasstolp plaatsen. Sommige mensen genieten na, hij geniet vooraf. Waarvan zou hij ook moeten nagenieten?

Benieuwd naar het vervolg van 'Risk'? Afspraak op zondag!