Onraad in het Kriebelbos (23)

Wat voorafging: de ouders van Femke en Fientje moeten naar een vergadering. Er komt een nieuwe kinderoppas, die een mysterieuze naam draagt.

Femke en Fientje waren nog een ijsje als toetje aan het eten, terwijl papa reeds nerveus door de keuken ijsbeerde. Hij keek zowat de hele tijd op zijn polsuurwerk en af en toe vergeleek hij met het uur op de grote hangklok. ‘Waar blijft die kinderoppas toch?’ vroeg hij zich af.

Mama wandelde de keuken binnen. Ze had een ander snoer met opzichtige kralen omgedaan en knipoogde naar de meisjes.

Papa keek voor de zoveelste maal op zijn uurwerk. ‘Die komt niet,’ zei hij. ‘Ik wist het. Had je maar naar mij geluisterd.’

Hopelijk komt ze echt niet, dacht Femke. Dan konden zij en Fientje vanavond hun zin doen. De hele avond voor de kijkbuis hangen met een reuzezak chips en een grote fles cola en al die andere dingen doen die ze anders niet mochten. Misschien konden ze zelfs naar een dvd van de Winx Club kijken. 

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!

Onraad in het Kriebelbos (22)

Wat voorafging: de ouders van Femke moeten naar een vergadering. Er komt dus een oppas. Maar moet Femke dan ook nog bloemkoolsoep drinken?

‘Mama, moet ik ook bloemkoolsoep?’

‘Bloemkoolsoep is gezond.’

Femke trok een vies gezicht. ‘Helemaal niet. Ik moet dan altijd denken aan dat onschuldig baby’tje in de bloemkool.’

Mama keek haar ongelovig aan. ‘Grapjas,’ zei ze dan. ‘Je weet wel beter. Je zat nog maar in de kleuterklas toen je jouw juf al uitlegde waar de kinderen vandaan kwamen.’

Femke haalde de schouders op. ‘Kon ik het helpen dat de kleuterjuf dat niet wist. Die geloofde nog echt dat kinderen in kolen groeien.’ Ze loenste met slimme oogjes naar mama. ‘Maar door haar schuld zie ik nu wel elke keer als ik bloemkool of witte kool eet, onschuldige kindertjes voor mijn ogen.’

‘Het is al goed,’ zei mama. ‘je hoeft geen bloemkoolsoep. Als je daarna maar genoeg van het hoofdgerecht neemt.’ Ze gooide een klomp boter in de pan die bijna onmiddellijk begon te sissen. En niet teveel snoepen, wilde ze nog zeggen, maar Femke had reeds een zuurtje uit de snoepjesbokaal genomen en stapte naar buiten om samen met Fientje wat te fietsen in de wijk.

‘En voorzichtig zijn!’ riep mama nog na.

‘Alsof ik niet elke keer voorzichtig ben,’ zei Femke zachtjes voor zich uit. Of toch bijna elke keer. Ze wilde haar leven toch nog enigszins spannend houden.

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!

Onraad in het Kriebelbos (21)

Wat voorafging: De ouders van Femke gaan die avond naar een vergadering. Maar wat gebeurt er dan met Femke en haar zus?

Papa ging met zware stap naar boven alsof de trap een lijdensweg voor hem was.

‘En wij dan?’ vroeg Femke. ‘Als jullie naar die vergadering zijn?’

‘Dan komt er een kinderoppas,’ antwoordde mama. Ze haalde een pak wortels uit de koelkast, trok het pak open en begon met handige, snelle bewegingen een wortel te raspen. ‘Een nieuwe kinderoppas. Wanjala.’

Wat een vreemde naam, dacht Femke. Ze had ooit een strip gelezen waarin een meisje Walhalla noemde, maar de naam Wanjala had ze nog nooit gehoord.

Het was vast zelf nog een tienermeisje die door haar ouders destijds naar een figuur uit een Amerikaans tv-feuilleton was genoemd. Of misschien zelfs naar een popster? Femke begon alvast wat met haar heupen te wiegen en zette enkele danspasjes zoals ze in Eurosong for Kids had zien doen.

‘Femke, doe zo gek niet!’ Mama gooide de geraspte wortelschijfjes in een kom water die op het fornuis stond.

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!

Onraad in het Kriebelbos (20)

Wat voorafging: er is wat gaande in het Kriebelbos. Maar Femkes vader heeft voorlopig wel andere zorgen aan zijn hoofd.

Papa was meteen doorgestapt naar de hal waar een grote spiegel hing. Hij trok gekke bekken en keek naar zijn gezicht alsof hij het nooit eerder gezien had.

Nu kon Femke niet langer meer aan de verleiding weerstaan. ‘Hemeltje, papa, je hoofd!’

Verschrikt keek papa haar aan. ‘Is het zover? Heb ik een punthoofd gekregen?’

‘Nee,’ schaterde Femke het uit, ‘maar je hebt vandaag alweer een haar verloren.’

‘Flauw,’ zei papa. 

Hij liep terug de keuken in en snoof diep. Daarop tilde hij het deksel van de soepkom op. ‘Hm, bloemkoolsoep. Daar ben ik gek op. Als ik als kind ziek was, maakte mijn papa die voor mij.’ Hij staarde dromerig weg alsof hij zo in het verleden kon kijken.

Mama knikte. ‘Vergeet niet dat wij straks nog naar de vergadering over de tentoonstelling moeten.’

‘De tentoonstelling?’ herhaalde Femke verwonderd.

‘Ja,’ zei mama, ‘we organiseren met de Culturele raad een tentoonstelling over ons dorp. Met schilderijen, van de kerk bijvoorbeeld en van het kasteel en van het Kriebelbos…’

‘Het Kriebelbos? Als we niet oppassen, is er straks geen bos meer,’ zei Femke. ‘Papa, ik heb echt vreselijk nieuws!’

‘Laat maar, Femke. Dat kan er echt niet meer bij. Ik ga me wat opknappen voor de vergadering.’

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!

Onraad in het Kriebelbos (19)

Wat voorafging: Femke wil haar vader graag inlichten over de problemen in het Kriebelbos. Maar na een intense werkdag heeft hij daar niet direct oren naar.

Papa liet zijn schoenen achter op de veranda en duwde de keukendeur open. ‘Wat een rotdag!’ herhaalde hij nu ook tegen mama. 

Hij knoopte zijn stropdas los en gooide die over een keukenstoel. ‘Ik word nog gek van al die ongelukken. ’s Morgens en ’s avonds sta ik in de file door de ongelukken en overdag moet ik ze administratief zien af te handelen. Gek word ik er nog van.’

Femke begreep niet echt wat hij bedoelde. Ze wist alleen dat hij voor een verzekeringsmaatschappij werkte in de grote stad. Hij zat er de hele dag achter een computer en als hij dat niet deed, telefoneerde hij over schadegevallen en polissen. 

Het leek Femke allemaal weinig opwindend, maar papa zei altijd dat er nu eenmaal brood op de plank moest komen en af en toe ook eens een koffiekoek.

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!