Onraad in het Kriebelbos (20)

Wat voorafging: er is wat gaande in het Kriebelbos. Maar Femkes vader heeft voorlopig wel andere zorgen aan zijn hoofd.

Papa was meteen doorgestapt naar de hal waar een grote spiegel hing. Hij trok gekke bekken en keek naar zijn gezicht alsof hij het nooit eerder gezien had.

Nu kon Femke niet langer meer aan de verleiding weerstaan. ‘Hemeltje, papa, je hoofd!’

Verschrikt keek papa haar aan. ‘Is het zover? Heb ik een punthoofd gekregen?’

‘Nee,’ schaterde Femke het uit, ‘maar je hebt vandaag alweer een haar verloren.’

‘Flauw,’ zei papa. 

Hij liep terug de keuken in en snoof diep. Daarop tilde hij het deksel van de soepkom op. ‘Hm, bloemkoolsoep. Daar ben ik gek op. Als ik als kind ziek was, maakte mijn papa die voor mij.’ Hij staarde dromerig weg alsof hij zo in het verleden kon kijken.

Mama knikte. ‘Vergeet niet dat wij straks nog naar de vergadering over de tentoonstelling moeten.’

‘De tentoonstelling?’ herhaalde Femke verwonderd.

‘Ja,’ zei mama, ‘we organiseren met de Culturele raad een tentoonstelling over ons dorp. Met schilderijen, van de kerk bijvoorbeeld en van het kasteel en van het Kriebelbos…’

‘Het Kriebelbos? Als we niet oppassen, is er straks geen bos meer,’ zei Femke. ‘Papa, ik heb echt vreselijk nieuws!’

‘Laat maar, Femke. Dat kan er echt niet meer bij. Ik ga me wat opknappen voor de vergadering.’

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!