Femke en Fientje waren nog een ijsje als toetje aan het eten,
terwijl papa reeds nerveus door de keuken ijsbeerde. Hij keek zowat de hele
tijd op zijn polsuurwerk en af en toe vergeleek hij met het uur op de grote hangklok.
‘Waar blijft die kinderoppas toch?’ vroeg hij zich af.
Mama wandelde de keuken binnen. Ze had een ander snoer met opzichtige kralen omgedaan en knipoogde naar de meisjes.
Papa keek voor de zoveelste maal op zijn uurwerk. ‘Die komt
niet,’ zei hij. ‘Ik wist het. Had je maar naar mij geluisterd.’
Hopelijk komt ze echt niet, dacht Femke. Dan konden zij en Fientje vanavond hun zin doen. De hele avond voor de kijkbuis hangen met een reuzezak chips en een grote fles cola en al die andere dingen doen die ze anders niet mochten. Misschien konden ze zelfs naar een dvd van de Winx Club kijken.
Hopelijk komt ze echt niet, dacht Femke. Dan konden zij en Fientje vanavond hun zin doen. De hele avond voor de kijkbuis hangen met een reuzezak chips en een grote fles cola en al die andere dingen doen die ze anders niet mochten. Misschien konden ze zelfs naar een dvd van de Winx Club kijken.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten