Wat voorafging: tijd voor een werkvergadering bij het reclamebureau Risk. De zakencijfers vallen echter tegen.
Freek leunde achterover op zijn stoel
en pulkte aan zijn oorring. Het was geen bijzondere oorring, wel een
opvallende. Het was een statement, maar Robert wist niet meer van wat of hoe.
Misschien dat Freek het intussen ook niet meer wist, dat hij ervan uitging dat
hij zijn statement wel had geplaatst.
‘Wil er nog iemand koffie?’ vroeg
Noël. ‘Er is voldoende,’ drong hij aan. Op het benepen tafeltje in het vroegere
rommelhok stond een enorme thermos koffie, zoals gebruikelijk bij elke
werkvergadering. Koffie van de wereldwinkel, Risk was best wel politiek
correct.
‘Ik heb dit weekend onze zakencijfers
bekeken,’ zei Freek. ‘Zo schitterend zijn die niet.’ Dat waren ze al een hele
tijd niet, maar tot nu toe had niemand dat erg gevonden, of toch niet erg
genoeg om erover te vergaderen. ‘Helemaal niet schitterend!’
Ofschoon niemand om koffie had gevraagd,
schonk Noël iedereen nog een kop in. Kennelijk ging hij ervan uit dat er zo
dadelijk nood zou zijn aan een bakje troost. Veel troost, want de kopjes waren
tot de rand gevuld, zodat ze allen koffie morsten op de tafel.
‘Wat wil je eraan doen?’ vroeg Karin.
Het leek haar zo te horen ondenkbaar dat iemand anders met een oplossing zou
komen aandraven, die aanvaardbaar was voor Freek.
‘Deze situatie kan ook een
opportuniteit zijn,’ zei Freek. ‘Ik stel een residentiële workshop voor. Een
drietal dagen het kantoor sluiten en samen onderduiken aan de kust.
Brainstormen! Innovatieve ideeën laten opborrelen en met elkaar confronteren
tot we een big bang van creativiteit bereiken. Tot grote vreugde van onze
stakeholders. Onze naam indachtig, denken we maar aan het gezelschapsspel,
zullen we de reclamewereld heroveren. We win!’
Benieuwd naar het vervolg? Volg deze blog via mail (Submit: zie rechts bovenaan) en je ontvangt alle bijwerkingen vanzelf in je mailbox!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten