‘Ga
je echt niet lachen?’
‘Natuurlijk
niet,’ zegt Magherman grootmoedig. Soms kan hij best grootmoedig zijn. Als hij
voelt dat hij de situatie meester is. Niet dat dominantie voor hem een doel op
zich is, maar de keren dat de kans zich voordoet, vindt hij het mooi
meegenomen.
‘Ik
ben bang van de heksen. Als kind sliep ik altijd met het licht aan. Ik had alle
soorten nachtlampjes, maar op een nacht begaven mijn lampjes het. Toen is er
een heks in mijn kamer gekomen. Niet zomaar een heks, maar een afzichtelijke
heks met een wrat op de neus.’
‘Vanzelfsprekend,’
zegt Magherman. ‘Een beetje heks die zichzelf respecteert, heeft een wrat op de
neus. Het kan ook zonder natuurlijk, maar dat heeft geen pas.’
‘Zie
je wel, je gelooft mij niet. Ook jij gelooft mij niet.’
‘Ik geloof je wel,’ sust Magherman. ‘Er zijn veel
dingen in het leven waaraan ik twijfel. Ik koester het mysterie in het leven.
Akkoord, ik koester het misschien wel op een zacht vuurtje, maar ik dood het
niet. En
ik betwijfel niet dat jij ooit als kind een heks hebt gezien met een wrat op de
neus.’ Hij neemt haar hand en legt die op zijn geslacht, dat al meteen in
omvang toeneemt.
‘Mannen
denken maar aan één ding,’ zegt het Katje. Ze rukt haar hand weg, trekt zoveel
mogelijk laken naar zich toe en rolt er zich in.
‘Rolmops! Lakendief!’ roept hij ontstemd.
Benieuwd naar het vervolg van 'Risk'? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten