Magherman hurkt zich en de gestreepte kattin vleit zich tegen hem aan. Ook dat deed het
Katje vroeger, vooraleer ze Swa met de rode loper langs de voordeur opnieuw in
haar leven binnenliet.
Omwille van Hannes, omwille van het kind, hun kind.
Omdat kinderen vaak als alibi gebruikt worden. Misbruikt worden, denkt
Magherman.
Snoetje
loopt naar de doos kattenvoer en legt er een poot op. Zelfs Magherman kan haar
boodschap niet verkeerd begrijpen. Met weinig levende wezens kan hij zo goed
communiceren als met de poes. Hij streelt het dier over de kop terwijl het
gulzig de vleesbrokken kraakt.
Die
morgen aan het ontbijt zit het Katje nerveus op haar stoel te schuiven. Ze
kucht en kijkt Magherman doordringend aan. ‘Swa brengt na vier uur Hannes voor
het weekend,’ zegt ze aarzelend.
‘Mooi,’
zegt hij, ‘heel mooi. Waarom weet ik dat niet? Waarom vertel je dat niet
vroeger?’
‘Ik vertel het nu toch.’ Ze durft hem niet aan te
kijken terwijl ze het zegt. Nogmaals kucht ze, ze legt zelfs haar boterham neer
om beter te kunnen kuchen.
Er glipt hagelslag uit haar boterham als steengruis
dat afgekiept wordt om een hinderlijke put te dempen. ‘Ben je boos?’ vraagt ze.
Benieuwd naar het vervolg van 'Risk'? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten