Risk (11)

Wat voorafging: het ging reclamebureau Risk vroeger voor de wind. Later was er verval ingetreden en waren ook de menselijke verhoudingen verziekt.

Pas later was het echt beginnen mislopen. Succes vermolmt, zoals een houten steunbalk na verloop van tijd kan vermolmen. Ze waren meer gaan vergaderen, altijd al een slecht voorteken.

Hun vergaderzaaltje had veel weg van een rommelhok. Dat was geen toeval, het was ook lang het rommelhok geweest, misschien had het dat moeten blijven. Waar mensen waren, ontstond rommel. Het was een onweerlegbaar bewijs van menselijke aanwezigheid.

Op een dag had Freek ingezien dat een flashy reclame- en communicatiebureau zoals Risk niet zonder een vaste vrouw verder kon. Hoe hij tot dat inzicht was gekomen, had hij nooit verklapt, maar het feit dat Karin tamelijk jong, blond en knap was, had zeker geholpen.

Ze hadden met vereende krachten hun bescheiden eet- en vergaderzaaltje omgebouwd tot een kantoorruimte. Nadien hadden ze het rommelhok onder handen genomen.

De grootste rommel had Noël met zijn bestelwagentje naar het containerpark gebracht, drie ritten heen en terug. Hij beweerde dat hij evenveel discussies met de parkwachter had moeten voeren, omdat ze het zootje ongesorteerd in zakken hadden gestouwd. Maar bij elke terugkeer verspreidde hij een steeds nadrukkelijker bierluchtje.

Het voormalige rommelhok had geen ramen en er hing bijna altijd een bedompte sfeer, als in een overvolle lijnbus op een regenachtige dag. Niet dat de andere lokalen er zoveel beter aan toe waren. Die keken uit op een sombere straat, waarin alleen een bar die pas in de vooravond opende tot de verbeelding sprak, zij het onvoldoende om hen tot een bezoek te verleiden.

Benieuwd naar het vervolg? Volg deze blog via mail (Submit: zie rechts bovenaan) en je ontvangt alle bijwerkingen vanzelf in je mailbox!