Woord vooraf: vorige week kon Magherman in 'Heksen' zijn lot niet ontlopen: lijdzaam moest hij toekijken hoe zijn vrouw zich erg vriendschappelijk onderhield met haar ex. Noodgedwongen stopte hij de poes dan maar wat eten toe. Zoals elke keer als hij gespannen was...
En daarmee viel het doek over 'Heksen'. Plaats voor iets nieuws! Een tijdje geleden was ik op bezoek in het ziekenhuis van Ronse en daar vond ik de inspiratie voor 'Gips'.
Die vrijdag moet ik met Femke naar het ziekenhuis. Ze willen kijken of haar gebroken pols goed aan elkaar groeit, of ze er met een heelkundige ingreep geen spilletje moeten insteken. De hele week lang, sinds maandagmiddag al, hangen die woorden als een molensteen rond onze hals. Denken ze dat Femke een fiets is waar je snel even een nieuwe schroef kan indraaien? Ze is nooit eerder geopereerd, ik evenmin trouwens. Wij sidderen en beven reeds als we het woord ‘operatie’ op fluistertoon horen uitspreken. Ze moeten maar zorgen dat hun gipsverband stevig genoeg is, wat denken die lui wel?
We lopen naar de ingang van het ziekenhuis. Waar zich vroeger de inkomhal bevond, is nu de dienstingang. Een jongen in een rolstoel wordt een ziekenwagen ingereden. Hij kijkt sip, maar zijn begeleider lacht of doet alvast een poging in die richting. Ik kijk naar Femke die een metertje achter mij aanstapt en weet: God, ik hou niet van ziekenhuizen. Ik haat ze. Ze maken mij ziek, hondsziek!
Ik dacht dat we wel langs de dienstingang binnen zouden geraken, maar het elektronisch oog reageert niet, niet op ons in elk geval. We dienen om te lopen en we volgen een allochtoon meisje dat de weg lijkt te kennen. De lucht is blauw, het belooft een prachtige dag te worden, eerder fris maar mooi. Het ziekenhuis is op een heuvel gebouwd en ik zie de kerktorens van Ronse.
‘Daar zal de nieuwe inkomhal zijn,’ wijs ik naar Femke. Ze knikt, meer niet. Ze draagt haar gipsen arm met de zorgvuldigheid waarmee je een kostbaar kunstvoorwerp zou dragen.
De inkomhal is ruim en groot, met veel ramen die het zonlicht laten binnenvallen en laten spelen in een mobiel van glasramen die als een kleurrijke waterval van het plafond naar beneden valt. Er staat een beeld van Priester Glorieux omringd door twee personen. Zijn het behoeftigen? Ik herken het beeld van vroeger. Stond het niet in een stadspark of is dit een exacte kopie?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten