‘Ik hoef dit niet te pikken, Freek.
Jij hebt alles aan mij te danken. Risk heeft alles aan mij te danken. Jij bent
dan misschien wel de persoon die alles aan de man brengt, maar er zijn
verkopers zat.’
Freek haalde geƫrgerd de schouders
op. ‘For heaven’s sake, Rob, neem niet alles zo persoonlijk op!’
‘Mag ik dit niet persoonlijk opnemen
dan? Ga je me nu werkelijk vertellen dat deze aanval niet persoonlijk was
bedoeld?’
‘Laat ons dit als grote mensen
uitpraten. Jij zorgt voor de creatieve invallen, ik behartig de
klantenrelaties. Dat was de deal, dacht ik toch.’ Hij bekeek Robert
doordringend. Had hij gekund, hij had dwars door hem heen gekeken.
Dat was
helemaal niet de deal, het was zo gegroeid omdat Freek er toch steeds vandoor
ging als het concreet werd. Freek was een blaffende hond, hoho, let maar eens
op, als hij even de tijd vond, zou hij de wereld versteld laten staan. Wat een
pech voor de wereld dat hij nooit tijd vond! ‘Rob, doe nou niet zo vervelend…’
Robert
hield zijn handen verontwaardigd in zijn zij. Er was een leraar aan hem
verloren gegaan, een predikant, een rabbi zelfs.
Benieuwd naar het vervolg? Volg deze blog via mail (Submit: zie rechts bovenaan) en je ontvangt alle bijwerkingen vanzelf in je mailbox!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten