Femke had het nog altijd moeilijk om haar lach te bedwingen
toen meester Lukas reeds met papieren zakdoekjes poogde Seppes gezicht en
handen schoon te wrijven.
‘We zullen maar terugkeren naar de bus,’ zei de meester
gelaten.
‘Misschien kunnen we Seppe in dat cafeetje achterlaten en
kunnen wij nog eens terug het bos in,’ suggereerde Femke.
Meester Lukas twijfelde. ‘Dat zien we straks wel.’ Hij
wendde zich opnieuw tot Seppe. ‘Het kan dat ze daar droge kleren hebben die je
kan lenen. Jij had toch geld bij voor een drankje?’
Seppe was opvallend stil voor zijn doen. Hij zei niks en knikte
gewoon droef. Uit zijn jaszak haalde hij een bankbiljet. Maar dat was zo
beslijkt dat je niet eens meer kon zien hoeveel het waard was.
‘Het slijk der aarde,’ gniffelde Elien, die nooit op haar
mondje was gevallen.
Maar Femke bedacht dat geld soms stonk. Het raadsel van het
Kriebelbos was ook een stinkend zaakje. Daar was ze al een tijdje van
overtuigd.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten