Notenwijn (9)

Inleiding: met een weekje vertraging het vervolg van 'Notenwijn', waarin de hoofdfiguur zichzelf al ziet uitwijken naar de Vercors om er een nieuw leven te beginnen.

‘Meen je het dat je hier zou kunnen wonen?’ vraagt Sofie. Ze deelt het chocolaatje dat bij haar koffie lag met Jitske.

‘Natuurlijk,’ zeg ik achterover leunend in de rotan stoel, ‘als ik denk aan de zon, de rotsen, de stilte, de rust en het trage levensritme, dan twijfel ik geen ogenblik.’

‘En als je denkt aan de verlatenheid, de onherbergzame winters, de spinnen en de bijen?’

Er klinkt spot door in haar stem. Ik doe alsof ik het niet hoor. ‘Dan wil ik hier pas goed komen wonen,’ zeg ik.

Ik meen het echt wel dat ik naar het zuiden wil uitwijken, vivre comme Dieu en France, zelfs al is dat een verraderlijk cliché. Misschien is het wel onze laatste kans om de grauwheid en de regen van het vaderland te ontvluchten. Schapenherder lijkt mij wel wat. 

Of notenboer. Zoals je in nog zuidelijker streken in elk dorp een uitgestrekte olijf- of wijngaard aantreft, wemelt het in de Vercors van de boomgaarden vol notelaars. 

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!