Notenwijn (5)

Inleiding: op vakantie in de prachtige Vercors, in het zuidoosten van Frankrijk, worden de onderlinge relaties pas echt zichtbaar. Met een hoofdrol voor het schattige meisje Jitske.

‘s Avonds in onze gîte stel ik Sofie voor om snel naar bed te gaan.

‘Eerst Jitske instoppen,’ zegt ze.

Ik knik en geef het kind een nachtzoen.

‘Papa, krijg ik morgen chips?’

‘Dat zien we morgen wel, meisje.’

‘Van mijn andere papa krijg ik elke dag chips.’ Ofschoon Willem haar bij momenten rot verwent, lijkt het mij onwaarschijnlijk. ‘El-ke dag!’ Ze benadrukt iedere lettergreep. ‘Ik lust graag chips met zout. Jij ook, hé, papa? Mama ook!’

Sofie neemt Jitske op en draagt haar naar de kinderkamer. Ze blijft doorgaan over de aardappelchips. ‘Mijn echte mama en papa zijn allebei dol op chips. En weet je waarom? Omdat ze vroeger met elkaar getrouwd waren.’

Ik doe alsof ik dat laatste niet heb gehoord en loop het balkon op. 


Mijn roman 'De tovenaar van half negen': het ideale eindejaarsgeschenk!
https://www.bol.com/nl/p/de-tovenaar-van-half-negen/9200000098338053/?suggestionType=browse&bltgh=ptrRNGHfGCXrnyxvd2FAmg.1.2.ProductImage

Notenwijn (4)

Inleiding: het leven lijkt mooi op een zonnig terrasje in Saint-Jean-en-Vercors in het zuidoosten van Frankrijk. Maar hoe zit het nu precies met dat nieuw samengesteld gezin? En wiens kind is Jitske?

Ik nip profijtig van mijn piepklein kopje sterke koffie en zie hoe Sofie samen met Jitske terugkeert van het toilet, speels kibbelend, twee delen van een driehoeksrelatie.

‘Wat een mooi kind,’ zegt de vrouw uit Marseille verrukt. Ze slaat haar linkerhand voor haar mond. ‘Elle est si jolie!’

Ze heeft niet echt ongelijk, Jitske is een alleraardigst meisje. Alleen is Jitske niet mijn kind. Zo lijkt het natuurlijk, maar ze is het kind van Sofie en Willem.

Twee en een half jaar geleden heeft Willem de deur achter zich definitief in het slot gegooid; zijn koffer met kleren en boeken in de ene, zijn tas met sportspullen in de andere hand. Hij heeft Sofie ingeruild voor een andere vrouw die jonger en spannender en avontuurlijker is. Met wie hij kan raften en ontdekkingstochten maken, na al die vakanties in de Drôme, de Provence en de Ardèche koesterde Willem de illusie dat hij daar hoognodig aan toe was.

‘Ik heb twee mama’s en twee papa’s,’ zegt Jitske nu fier.

Sofie stopt Jitske terug in de buggy en graait hun spullen bij elkaar.

De man van de barbecue probeert intussen met een krant een uitslaand brandje te vermijden. De geur van verbrand vlees komt over de Place de l’Eglise aangewaaid als een stoffige wind die een slechte mare brengt.


Mijn roman 'De Tovenaar van half negen': het ideale eindejaarsgeschenk!
https://www.bol.com/nl/p/de-tovenaar-van-half-negen/9200000098338053/?suggestionType=browse&bltgh=pl-a8Y824rXYAVm2p2JDmA.1.2.ProductImage

Benieuwd naar mijn persoonlijke ervaringen met Jean-Pierre Van Rossem? Volg de link:
https://www.de-beiaard.be/2018/12/21/gastcolumn-de-sirenenzang-van-jean-pierre-van-rossem-door-stefaan-desmet/

Notenwijn (3)

Inleiding: het plein in Saint-Jean-en-Vercors oogt als een zonnig plaatje. Kan het leven mooier worden dan op een zuiders terrasje?

Op het terras waar we het middagmaal nemen, bedient een vrouw van middelbare leeftijd. Ze heeft kortgeknipte haren en ziet er een tikkeltje vermoeid uit alsof het volksfeest in het stadje haar reeds te veel slaap en ergernis heeft gekost. Haar lippen zijn rood, haast zo rood als de mouwloze jurk die ze niet zonder gratie draagt.

‘Ik ben van Marseille afkomstig,’ zegt ze ongevraagd met een ironisch lachje, alsof dat veel, zo niet alles verklaart.

So what, wil ik antwoorden, maar ik ben te zeer gefascineerd door haar gedrag voor een zure opmerking.

‘Men vertelt veel over Marseille. Maar er wonen mensen uit alle windstreken en toch voelt iedereen zich er thuis.’

‘Marseille is een mooie stad,’ beaam ik.

‘De mooiste stad!’ benadrukt ze.

De correctie amuseert mij en ik gun haar grootmoedig haar bescheiden triomf. 

Notenwijn (2)

Inleiding: een vakantie in de prachtige Vercors, in het zuidoosten van Frankrijk. Samen met Sofie en Jitske, het kleine meisje. Maar is alles wel zo helder en eenvoudig als het lijkt?

Het plein in Saint-Jean-en-Vercors zal ik niet snel vergeten, het staat in mijn geheugen gegrift als een tatoeage op een schouderblad. 

Het ziet er dan ook uit als een zuiders plaatje, met centraal het witte kerkje dat afsteekt tegen de staalblauwe lucht. Boven het portaal prijkt het beeld van de patroonheilige, Sint-Jan-de-Doper. Onder de onvermijdelijke platanen proberen marktkramers zonnige stoffen, sandalen, strengen knoflook, tijm en een ruim gamma aan olijven te slijten. 

Er wapperen vaandeltjes in feestelijke kleuren en uit een bar klinkt dansmuziek die op het hete middaguur alleen een wat verwelkt koppel weet te inspireren. Een zwerm zwaluwen vliegt verschrikt over. 

Naast de fontein waar uit de bekken van vreemde vogels onophoudelijk water spuit, staat een bordje om te waarschuwen dat het water niet drinkbaar is. Gezien de hitte een haast sadistische boodschap. Een man roostert worsten op een grill. Af en toe wrijft hij het zweet van zijn voorhoofd.

'De tovenaar van half negen' nu ook in Het Nieuwsblad!
Zie de link:
https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20181204_04007954

Notenwijn (1)

Inleiding: 'Notenwijn' is een kortverhaal dat zich afspeelt in de Vercors. Een prachtige, maar wat onherbergzame streek in het zuidoosten van Frankrijk. Een zonnig verhaal dus om deze wat sombere, donkere dagen op te fleuren!

‘Papa, papa!’ schreeuwt Jitske die morgen wanneer ik haar uit haar vakantiebedje neem. 

‘Ik heb zo’n mooie droom gehad. Er waren twee helikopters, een jongetje en een meisje. De jongenshelikopter had wel duizend zaadjes en de meisjeshelikopter wel duizend eitjes…’ Ze rekt duizend verschrikkelijk lang om te benadrukken dat het in haar ogen niet zozeer om een getal van vier cijfers gaat maar gewoon om een onwaarschijnlijk groot aantal. 

‘… En ze vlogen zo dicht bij elkaar dat er duizend kleine helikoptertjes geboren werden. Allemaal met een molentje op hun kop.’ Ze kijkt mij aan met glunderende kinderogen. Ogen die mij opnieuw doen begrijpen waarom ik zo graag een kind wil met Sofie. 

‘Dat was een mooie droom, hé, papa?’

‘Een prachtige droom,’ beaam ik, al weet ik niet of Sofie die mening zomaar zal delen.

PS: heuglijk nieuws voor wie mijn roman 'De tovenaar van half negen' liever digitaal dan op papier leest. Het boek is immers ook als e-boek te verkrijgen.