Risk (133)

Wat voorafging: Robert Impens biedt zich op paaszaterdag aan in een bankkantoor aan de Belgische kust. Hij wenst een grote som geld op te nemen, tot verbijstering van de bankbediende die het hoofdkantoor inschakelt. Maar wat bezielt er Robert?

Na een hele tijd keerde de bankbediende terug. Hij lachte nu, het leek wel alsof hij heel erg opgelucht was.

‘Ik heb gelukkig iemand kunnen bereiken op het hoofdkantoor. Er zijn nog gekken die vandaag werken.’ Hij lachte opnieuw, dit keer smakelijk, met gekheid viel aardig te lachen. 

Robert vond het echter niet opportuun om te reageren. ‘U hebt inderdaad een volmacht op alle rekeningen van Risk. We zullen u een bankcheque meegeven, meneer Impens.’

Hij gaf de indruk alsof het een zware persoonlijke toegeving betrof.

‘Ik wens ook een deel in contanten.’

‘Duizend euro kan. In ons kantoor geven we nooit meer dan duizend euro mee. Om veiligheidsoverwegingen, weet u wel.’

‘Tweeduizend euro. Ik wil tweeduizend euro.’ Hij zei het met dezelfde beslistheid die hij zo vaak van Mike had gezien.

‘Vijftienhonderd?’ probeerde de bankbediende aarzelend. Hij klonk nu als een ordinaire sjacheraar.

‘Tweeduizend, geen cent minder.’ Robert schrok van zichzelf.

De man krabde in zijn haar. ‘Hier kan ik problemen mee krijgen. Grote problemen.’ Hij zuchtte. Robert had met de man te doen, hij herkende zich best in hem. Daarna stond hij op en verliet opnieuw het kantoortje.

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!