Risk (123)

Wat voorafging: na de aankomst een groep wielertoeristen is het plots druk in de buurtherberg waar Robert zijn eenzaamheid probeert te vergeten. Hij drinkt zijn soep op, maar voelt zich steeds minder lekker.

Robert kreeg het benauwd. Het was broeierig warm in de herberg, de wielertoeristen hadden een klamme warmte binnengebracht. Ze hadden hun regenjassen uitgetrokken en over stoelen gehangen. 

De herbergier ging rond en noteerde op de achterkant van een bierviltje hun tweede consumptie. Enkelen waagden zich nu aan een zwaarder abdijbier, één iemand bestelde een reep chocolade, wat bij zijn makkers tot enig hoongelach leidde.

Robert had het gevoel dat zijn maag dichttrok. Het was een drukkende pijn, er zat een monster in zijn maag dat nu wilde ontsnappen. Hij voelde zich draaierig worden, zijn adem werd zwaarder. Hij was moe, voelde zich vreselijk moe, alsof hij zelf de ronde van Frankrijk had gereden, of toch minstens die van Vlaanderen. Zijn gezicht zakte door. Kon je in slaap vallen op een tafel?

Was zijn gezicht wit geworden? Lijkwit haast? Plots stond één van de amateurrenners naast hem. Hij was dokter, zei hij. Hij knikte met veel overtuiging en lachte erbij, het was een lacherige waarheid. 

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!