Groeten uit Toscane!

Iedereen een zorgeloze vakantie beleefd of nog een leuke vakantie voor de boeg? Fijn, kunnen we dit onderwerp dan afsluiten en overgaan tot de orde van de dag? Geen gezeur meer over het weer op de vakantiebestemming of zelfs niet over dat laatste glas sangria aan het tropische zwembad. Het is u vergeven, we kennen allemaal onze momenten van zwakte.

Waarom wij zo kort van stof zijn? Wel, zelf hebben wij onze vakantie doorgebracht op een landgoed in Toscane. Nee, niet te gast bij een of andere Vlaamse (oud-)excellentie, dat grapje hebben we intussen al een keer of honderd moeten aanhoren. Wel eerlijk gehuurd van Engelsen, wat hopelijk geen contradictio in terminis is. Nu hebben de Engelsen zonder twijfel veel op hun kerfstok, niet in het minst dat ze de Belgen op de wereldbeker voetbal een pad in de korf hebben proberen te steken.

Toscane is een prachtige streek, wie zal werkelijk het tegendeel beweren? Heerlijk weer, schitterende stadjes en fraaie vergezichten vol olijfgaarden en cipressen. Ontbijten met een espresso, een schaal koffiekoeken en Laura Pausini die op de achtergrond zingt. Oké, we geven het schoorvoetend toe, voor de ene zal Toscane wat te heet zijn, voor de ander wat te druk en voor een derde zal de Toren van Pisa veel te scheef staan, een onschuldig neveneffect na een dubbele dosis grappa. Geen paniek, het doet geen pijn, tenzij bij het opstaan, al is ook dat tijdelijk. Tja, Toscane is het aards paradijs niet, het komt echter aardig in de buurt.

Maar dat huis! Een rustieke woning op een heuvel, magnifiek gelegen, onweerstaanbaar uitzicht, alleen – helaas - zo authentiek mogelijk bewoonbaar gemaakt. Nu is authentiek een begrip dat vele ladingen dekt. In dit geval een understatement voor het feit dat men alles zoveel mogelijk had achtergelaten in de staat waarin men het de vorige eeuw had aangetroffen. De meubels dateerden uit de tijd waarin Berlusconi zelfs nog geen facelift overwoog en geloof ons, dat is lang, heel lang geleden.

Zelf sliepen wij de eerste nacht op een matras in het bureau, samen met een bont gezelschap, waarvan de schorpioenen de opvallendste leden waren. Bijzondere beestjes trouwens, daar scheppen we over tien jaar nog over op. Nu vraagt een heldere geest zich af waarom wij niet onmiddellijk de nacht in de beste kamer doorbrachten. Om eerlijk te zijn, voelden wij ons niet helemaal op ons gemak in dat kale kamertje met het piepkleine raam en enkel een zware grendel aan de buitenkant. In Leuven Centraal is het niet anders? Ja ja, dat durven we te hopen!

Gelukkig hadden onze Engelse gastheren aan de plaatselijke schoonmaakster de opdracht gegeven om onze vakantiewoning vooraf voortreffelijk te poetsen. Het was misschien nog net wat aangenamer geweest als we dat bij onze aankomst ook gemerkt hadden.

Tot slot een kleine oproep aan alle Europeanen van goede wil: kunnen we die brexit echt niet vervroegen? Het hoeft morgen niet te zijn, volgende week is even goed! Dan keren wij meteen terug naar Toscane, onze koffers zijn toch nog niet uitgepakt.