Risk (73)

Wat voorafging: Robert is met zijn aantrekkelijke collega Karin op pad door de duinen. Hij vertelt over de ontrouw van zijn vrouw, maar koestert nog steeds twijfels.

‘Geloven heeft niets met verstand te maken,’ reageerde Karin.

‘Zegt de zelfverklaarde ketter.’

Ze glimlachte, het was een glimlach vol stille verstandhouding. Het ontging hem niet, daarvoor verraste het hem te zeer.

Ze verlieten het reservaat en namen een smal ruiterspad doorheen de duinen. Er waren die dag reeds paarden door de duinen getrokken en ze hadden diepe sporen achtergelaten zodat Robert en Karin bij elke stap diep in het mulle zand wegzakten. 

Op een bepaald ogenblik miste Karin haar stap en dreigde te struikelen. Nog net kon Robert haar tegenhouden. Hij bleef iets langer dan nodig haar arm ondersteunen. Ze merkte het en zei niets. 

Doorgaans was Robert Impens ook in zijn handelingen, vooral in zijn handelingen, zeer afstandelijk. Hij kende mensen die bij elk gesprek, hoe goed bedoeld ook, hun hand op iemands schouder, arm of rug legden. Ze bedoelden het als troost, als teken van medeleven, ze deden het bij bejaarden die een steuntje behoefden maar evenzeer bij pittige meisjes met blote en gebronsde schouders.

‘Laten we maar teruggaan,’ stelde Karin voor.

Hij knikte.

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!