‘Nadat mijn vrouw mij had verlaten, is
ze nog één keertje langsgeweest,’ begon Robert plots. ‘Het was op een zondagnamiddag.
Nadien heb ik fishsticks en bladspinazie uit de diepvriezer gegeten. Als ik
terugkijk, heb ik de voorbije jaren wel meer fishsticks gegeten.’
Karin bekeek hem verbaasd. De laatste
jaren vertelde Robert op het werk nog nauwelijks iets over zijn privé-leven. Er
viel natuurlijk ook niet bijster veel te vertellen, soms leek het op het grote
niets.
Maar zelfs over het vertrek van Yvonne was hij discreet geweest, omdat
hij het toch eerder als een persoonlijke nederlaag dan een opportuniteit zag. Omdat
hij niet wist wat hij moest aanvangen met haar goede raad.
Hij zag dat Karin verdere uitleg van
hem verwachtte. Nu hij een tip van de sluier had opgelicht, moest hij verder
gaan. Alleen al daarom tilde Robert zelden een sluier op.
‘Ze was met enkele vriendinnen naar
Rome en Venetië gereisd en beweerde dat ze daar geslapen had met een Italiaan.
Het was een soort weddenschap onder meiden en zij behoorde tot de winnaars. Bij
de ontbijtkoeken werd er Italiaans, Engels en Russisch gepraat. Het was goed
voor haar talenkennis, vertelde ze.’
‘En jij geloofde haar niet.’
Hij
schudde het hoofd. Inderdaad, hij geloofde haar niet. Waarom zou hij ook? ‘Mijn
verstand zegt nee, mijn hart twijfelt.’Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten