Karin nam het pad naar het natuurreservaat.
Het was afgesloten en je moest een hekje openen om tussen de duinen te kunnen
wandelen. Er hing een bordje waarop stond dat men het gebied voortaan liet
begrazen door pony’s en ezels.
Door het barre weer leken ze wel de
enige bezoekers. De duinvegetatie vertoonde nog geen fris groen. Hier en daar
merkten ze uitwerpselen op van ezels of pony’s, maar het zou Robert verbaasd
hebben dat ze er effectief ontmoetten.
Ze stapten voornamelijk zwijgend
verder. Robert was er niet de man naar om zomaar gesprekken aan te knopen.
Daarvoor zat zijn geest te vol, een mierennest was het, een gonzende bijenkorf.
Al die gedachten die zich verdrongen en die nu in de Goede Week, in deze barre
dagen voor Pasen, samenkwamen.
Af en toe
wees hij haar een overvliegende eend aan of maakte hij haar attent op het
kraaien van een fazantenhaan. Maar Karin had meer oog voor een sportvliegtuigje
en een seaking helikopter van de luchtmachtbasis van Koksijde. Nochtans liet
Karin op het werk geen kans voorbijgaan om haar liefde voor de natuur uit te
schreeuwen, maar blijkbaar verminderde die liefde naarmate de natuur
dichterbijkwam.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten