Een tijd lang was Robert ervan
overtuigd dat zijn echtgenote op een dag zou terug zijn, dat ze gewoon even een
stapje in de wereld zette. Dat was misschien vreemd voor een vrouw die nergens
heen wilde, maar mensen konden plots veranderen, begreep hij nu. Plots als je
het niet meer verwachtte, vond er een kortsluiting plaats in hun hersenen.
Het
gebeurde ook met dieren had hij wel eens gehoord. Een tamme leeuw, die hele
dagen geeuwde, at en sliep, werd van de ene dag op de andere weer wild,
verscheurde zijn oppasser en de eerste de beste toevallige passant. Ook mensen
werden soms getroffen door een bliksemschicht. Paulus die van zijn paard
gevallen was, was natuurlijk een heel bekend voorbeeld.
Maar er waren ook
minder fraaie voorbeelden. Een brave burgerman die zich ontwikkelde tot een
seriemoordenaar en met zijn stropdas vrouwen begon te wurgen. Of een
onopvallende vrouw die zich aan een dubbelleven waagde, haar lichaam aan de
meestbiedende verhuurde om zich een cabrio of gewoon een welnesskuur te kunnen permitteren.
Robert werd in zijn vermoeden bevestigd
toen hij na enige aarzeling naar de dienst burgerlijke stand op het stadhuis
belde en vernam dat Yvonnes nieuwbakken vriendin Marijke er enkele weken met
een stel vrouwen tussenuit was geknepen. En ja, ze hadden gehoord dat ook
Yvonne erbij was.
Ze hadden zelfs een ansichtkaartje gekregen uit Rome. Dat
stelde hem enigszins gerust. Rome was de heilige stad, de stad van het
Vaticaan, van de pausen. Als je je man definitief wilde verlaten en een scheve
schaats wilde rijden, trok je niet naar Rome. Robert zelf zou dan in elk geval
niet naar Rome zijn getrokken. Naar Ibiza misschien, of naar de Filippijnen of
naar Thailand. Hij had wel een kaartje verwacht, maar hij kon begrijpen dat
Yvonne daar nog niet meteen aan toe was.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten