Hij zette het huis aan kant, nam zelfs
enkele dagen vrij om de kelder te witten, waar zij al zo lang op aandrong. Hij
nam alle afleveringen van haar soap op, want hij dacht niet dat je op een
hotelkamer in Rome de Vlaamse televisie kon ontvangen.
De diepvriezer vulde hij
zoveel mogelijk met groenten en hompen vlees, zodat ze bij haar terugkeer niet
onmiddellijk naar het warenhuis zou moeten hollen. Hij nam immers aan dat ze
haar kennissen en buren dan liever een tijdje niet onder ogen zou komen.
Er
hing zelfs een bordje in de gang waarop welkom stond in drie talen, Engels,
Frans en natuurlijk Nederlands. Hij had eerst uitgekeken naar een bordje in het
Italiaans, maar het enige wat hij had gevonden was een plaatje met
‘arrividerci’ erop en dat leek hem niet gepast.
Hij bleef
zich verzorgen, droeg zijn hemden en pakken met regelmaat naar de nieuwkuis.
Voortaan schoor hij zich zelfs tweemaal daags, ’s morgens en ’s avonds, want
hij wou zeker niet de indruk wekken dat hij op zijn eentje tot een bohémien was
vervallen.
Hij kocht nieuwe schoenen, die zijn tenen enigszins deden krullen, maar
wel altijd leken te glanzen alsof ze pas geboend waren. Hij liet zijn haar
kappen en kocht meteen een nieuw parfum, duurder dan in het warenhuis, maar
volgens zijn kapper getuigend van een tijdloze klasse.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten