Jonathan
hoort iemand kloppen en zegt intuïtief ‘ja’. Ilse treedt binnen. Haar parfum
gaat haar vooraf. Tot zijn voldoening stelt hij vast dat ze de deur niet laat
open staan.
In haar rood gelakte vingers houdt ze een papier. Ze legt het op de
hoek van zijn bureau in een plastic vakje dat al bijna tot de rand is gevuld
met documenten. Allen even belangrijk, of onbelangrijk, dat hangt er maar vanaf.
Zijn verwarring neemt nog toe.
‘En
heb je al beslist?’ vraagt ze.
‘Dat
zal je vanavond wel zien.’ Hij gaat naar haar toe, legt zijn armen op haar
blote schouders.
‘De
deur is dicht, maar niet op slot,’ zegt ze.
Hij
zoent haar en is niet echt tevreden over zijn kus. Te berekend, te beredeneerd.
Hij heeft niet dat overweldigende van Lars die in een zoen zoveel veroverende
passie kan steken.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Meer vernemen over mijn roman 'De tovenaar van half negen'? Volg de link:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten