Wat voorafging: Robert en Karin kunnen het steeds beter met elkaar vinden. Is het de wijn of is er meer aan de hand? Feit is dat het een heel bijzondere dag voor hen lijkt te worden...
Robert doorkruiste enkele villawijken
tot hij aan het boothotel uitkwam. Het was er rustig nu. Er stonden twee auto’s
nu, waarvan één met Nederlandse nummerplaat. Hij stak de Albert I-laan over, in
de verte naderde alweer een tram.
Aangekomen aan hun huurhuis, opende hij de
voordeur en liet haar vervolgens zoals gewoonlijk voorgaan. Hij was best
elegant, op het ouderwetse af. Karin stond niet al te stevig op haar benen, ze
waggelde niet echt, maar het was haar wel aan te zien dat ze meer wijn op had
dan goed voor haar was. Met de wijngrens was het net als met de sneeuwgrens: ze
kon schommelen volgens de seizoenen.
Robert liet de deur achter hen
dichtvallen. Dat gaf een klap die Karin deed lachen alsof hij net een goede
grap had verteld. Hij nam haar bij de bovenarmen en lachte nu ook.
Daarna zoende hij haar, eerst voorzichtig op haar volle lippen. Ze
moedigde hem aan, haar ogen straalden, hij kon het niet helpen dat hij het
merkte. Zijn tong verdween diep in haar mond.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Op 5 mei 2014 publiceerde ik de eerste berichten op deze blog. Mijn oprechte dank aan allen die de voorbije vier jaar interesse toonden in dit project en mij een eind vergezelden op mijn literaire tocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten