Risk (111)

Wat voorafging: Robert poogt niet langer aan het verleden te denken en aan de toevallige ontmoeting destijds met Karin in het bos. Op Goede Vrijdag is hij met haar gaan eten in Nieuwpoort. Het herbronningsweekend met het reclamebureau Risk lijkt wel een verre droom als hij met Karin terugkeert naar Oostduinkerke.

Toen Robert en Karin naar huis reden, zocht hij naar een aardig muziekje op de autoradio. Dat viel tegen, op de klassieke zender speelden ze de Mattheuspassie, maar op de andere zenders was het huilen met de pet op. Het was kiezen tussen ruige muziek en dansdeuntjes. 

Hoe meer radiozenders erbij kwamen, hoe beperkter de muziekkeuze werd. Na een tijdje vond hij op een Frans radiostation een liedje van Françoise Hardy. Robert neuriede wat mee. Het was een romantisch liedje dat hij lang geleden op de kermis had gehoord, toen men daar nog Franse muziek durfde te draaien.

Al rijdende legde hij zijn hand op Karins knie. Het nylon voelde zacht aan. Ze keek hem aan en glimlachte, een tikkeltje dankbaar, zo leek het wel. Ze had grote, ronde ogen. Niet echt blauw, zeker niet van dat volle blauw, eerder een tint tussen grijs en blauw in. 

Hij streelde haar knie, terwijl hij zich probeerde te concentreren op het verkeer. Ze passeerden de kusttram die beschilderd was met reclame voor een commercieel televisiestation. Robert poogde niet aan Mike te denken, nu toch niet, op dit moment niet. 

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!