Risk (109)

Wat voorafging: na een dagje hard werken in zijn tuin koos Robert destijds voor een wandeling in het bos. Daar ontmoette hij Karin met haar vriend. Een toevallige ontmoeting in de periode van de boshyacinten. Robert voelde zich wat ongemakkelijk bij zoveel toeval.

‘De wereld is klein,’ zei Karin. Ze lachte, dat had ze vast al vaker gezegd. Misschien had ze het zelfs die zaterdag reeds meermaals gezegd. 

Het was een dooddoener die je overal hoorde waar mensen elkaar ontmoetten, in het warenhuis, op markten, zelfs op begrafenissen.

‘Ja,’ gaf Robert Impens toe, ‘dat is waar.’ Het was niet waar, alleen bleven de meeste mensen immer hangen in hun eigen kleine wereld.

Karins vriend kwam nu toch wat dichter. ‘Mooie bloemen. Ze ruiken ook lekker. Beter nog dan parfum.’

Robert glimlachte. Veel parfums probeerden net, een beetje vruchteloos vaak, de geur van bloemen te benaderen.

‘In het bos van Halle zijn er nog veel meer,’ zei Karins vriend. ‘Velden en velden vol. Uren kan je daar tussen de bloeiende hyacinten wandelen. De geur van de bloemen blijft dagenlang in je kleren hangen.’
Nu overdrijf je toch,’ zei Karin.

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!