De zeeduivel werd geserveerd met
kreeftensaus en prei.
‘Lekker,’ zei Robert, ‘zeeduivel is het
lekkerst met kreeftensaus en prei.’
Hij had net hetzelfde gezegd als ze de zeeduivel hadden bereid met bolognaisesaus, maar hij had het gevoel dat Karin een dergelijke opmerking verwachtte, dat ze viel voor mannen die de hele tijd dat soort opmerkingen maakten. Of die commentaar ertoe deed, was minder belangrijk.
Dit is de perceptiemaatschappij, dacht Robert Impens wel eens, niet wat je vertelt, is belangrijk maar hoe je het vertelt. Dat had hij alvast opgestoken van meer dan een kwart eeuw in het reclamevak. Het was misschien niet veel, onvoldoende voor een geestelijk testament, maar het was evenmin verwaarloosbaar als levensles.
Hij had net hetzelfde gezegd als ze de zeeduivel hadden bereid met bolognaisesaus, maar hij had het gevoel dat Karin een dergelijke opmerking verwachtte, dat ze viel voor mannen die de hele tijd dat soort opmerkingen maakten. Of die commentaar ertoe deed, was minder belangrijk.
Dit is de perceptiemaatschappij, dacht Robert Impens wel eens, niet wat je vertelt, is belangrijk maar hoe je het vertelt. Dat had hij alvast opgestoken van meer dan een kwart eeuw in het reclamevak. Het was misschien niet veel, onvoldoende voor een geestelijk testament, maar het was evenmin verwaarloosbaar als levensles.
‘Hield je vrouw ook van zeeduivel?’ Ze bekeek hem met grote ogen, ze had mooie ogen, maar vooral opvallend grote. Hij antwoordde niet meteen en ze vroeg nogmaals of Yvonne ook van zeeduivel hield.
‘O ja,’ zei hij, ‘ze hield van zeeduivel. Ook van andere duivels, van alle duivels in feite.’
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag in het nieuwe jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten