Toen Robert die morgen wakker schoot,
was Yvonne er niet. Er lag geen briefje, geen kattenbelletje, niets.
Hij
ontbeet alleen, er was nog een harde korst brood en een restje marmelade van
sinaasappels. Het was marmelade van het eigen merk van het warenhuis, vroeger
sprak men steevast van witte producten. Het waren producten waar je als
reclamebureau niets aan verdiende, goede wijn behoefde geen krans.
Hij wist niet waar Yvonne heen was, het
was niet haar gewone doen. Die dag vertrok hij uit een leeg huis.
Hij zou er ’s
avonds niet terugkeren want op het werk werd hij ziek. Hij voelde krampen in
zijn buik, daar had hij wel eens eerder last van gehad, maar nooit in die mate.
Het grootste deel van de dag bracht hij door op het toilet.
Uiteindelijk had
Mike de dokter gebeld. Die had hem onderzocht op de bank in Mikes kantoor. Niet
dat Mike zich plots als een barmhartige Samaritaan gedroeg, maar hij wilde geen
toestanden.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten