Hij keek haar vrank in de ogen. Ze had
groene ogen, de vrouw met wie hij getrouwd was, met wie hij tafel en bed
deelde, maar die hij niet bleek te kennen. ‘Je worst, ze is meestal onvoldoende
gebakken. Maar nu is ze helemaal niet te vreten.’
Hij zag de blik in haar ogen
veranderen. Als hij niet beter wist, zou hij aangenomen hebben dat het haat was
die hij in haar ogen zag. Maar liefde kan verzanden in onverschilligheid, maar
voor haat was meer nodig, meer dan een worst die niet te vreten viel.
Ze nam zijn glas water vast dat nog
half gevuld was. Ze klemde het glas in haar hand, alsof haar hand een klauw was
en het glas haar prooi. Even dacht hij dat ze het glas in zijn gezicht zou
gooien, even was hij er vrij zeker van dat ze dat zou gaan doen.
Maar toen
bedacht ze zich, zette zijn glas met een schok terug op de keukentafel en
keerde zich om.
‘Ellendeling,’ hoorde hij haar
mompelen, terwijl ze naar buiten stapte. Wat later hoorde hij de slaapkamerdeur
dichtklappen.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten