Bij Yvonne en Robert was het bijna elke dag angstaanjagend stil in huis, al ervoer Robert zelf de stilte niet als angstaanjagend. Hij kon goed met de stilte overweg. ’s Zomers nam hij wel eens de auto om alleen in een natuurgebied te gaan wandelen. Hij probeerde planten en dieren te herkennen, hij poogde vooral tot rust te komen.
Onlangs nog was hij in de duinen van
Bray-Dunes gaan wandelen. Iedereen had altijd de mond vol over het duinengebied
in De Panne, over het deel dat ze hadden vergeten te verkavelen. Maar als je
net de grens met Frankrijk overstak, had je nog veel meer duinen.
Hij had zeewolfsmelk gezien en, tenzij hij zich vergiste, ook de blauwe zeedistel. Op het strand bevonden zich bunkers uit de Tweede Wereldoorlog, waarop de plaatselijke jeugd niet mis te verstane spreuken had gekalkt of gespoten. Hij begreep best dat ze geen Aristoteles of Plato citeerden, maar Claus, Mulisch of zeker Grunberg had toch moeten kunnen.
In de grootste bunker lagen glasscherven en lege bierflesjes, ook verpakkingen van snoep en zoutjes. Maar het meest opvallende, het meest lugubere was het touw dat aan het plafond van de bunker bungelde. Had iemand zich hier van kant willen maken? Of had men gewoon iemand bang willen maken?
Hij had zeewolfsmelk gezien en, tenzij hij zich vergiste, ook de blauwe zeedistel. Op het strand bevonden zich bunkers uit de Tweede Wereldoorlog, waarop de plaatselijke jeugd niet mis te verstane spreuken had gekalkt of gespoten. Hij begreep best dat ze geen Aristoteles of Plato citeerden, maar Claus, Mulisch of zeker Grunberg had toch moeten kunnen.
In de grootste bunker lagen glasscherven en lege bierflesjes, ook verpakkingen van snoep en zoutjes. Maar het meest opvallende, het meest lugubere was het touw dat aan het plafond van de bunker bungelde. Had iemand zich hier van kant willen maken? Of had men gewoon iemand bang willen maken?
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten