Ze sloegen de weg in in de richting van
de bungalow. Het was nu vooral Karin die praatte over de nieuwe badkamer die ze
wilde in haar huis, de voordelen van een huisbioscoop en ja, zelfs haar vriend
kwam even ter sprake. ‘Hij is gek op voetbal,’ zei ze. Het gaf niet de indruk
dat hij even gek was op haar, of toch niet meer. Liefde voor voetbal was in
veel gevallen duurzamer dan liefde voor een vrouw.
‘Tja,’ zei hij, ‘veel mannen houden van
voetbal.’ Hij hield niet van voetbal, hij las boeken als er voetbal op
televisie was. Lijvige boeken, romans maar ook boeken over religie. Er
verschenen veel boeken over religie de laatste tijd en heus niet alle boeken
erover waren simplistisch. ‘Voetbal is opium voor het volk,’ zei hij nog.
Hij zag ze aarzelen, Karin wou iets
terugzeggen, maar dat deed ze toch niet. Tijdens de rest van hun wandeling ging
ze dieper in op de tegels die ze voor ogen had voor hun badkamer. Tegels met
dolfijntjes of met eendjes of gewoon met bootjes erop?
Hij luisterde, knikte af en toe en
dacht aan een boek dat hij onlangs had gelezen, maar waarvan de titel hem
ontglipte. Hij voelde bijna elke dag dat hij niet meer piepjong was, dat de
ouderdom als een venijnige worm in zijn ingewanden binnendrong. Het was geen
Alzheimer, misschien dat het nooit zover zou komen, maar titels en namen
dansten de laatste tijd soms voor zijn ogen als ongrijpbare dwaallichten.
‘Is het niet?’ vroeg Karin met nadruk.
‘Ja, zo
is het,’ zei hij gedachteloos terwijl ze de koning Albertlaan overstaken en de
sporen van de kusttram kruisten. Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten