Risk (52)

Wat voorafging: het afscheidsfeestje voor Melanie, de stagiaire, loopt niet zoals Robert Impens het verwacht had. Maar het bezorgt hem wel nieuwe inzichten.

Robert Impens begreep nu dat jonge mensen vonden dat ze recht hadden op hun eigen vergissingen. Hij had in zijn leven op zijn beurt vergissingen begaan. 

Natuurlijk had hij dat gedaan. Misschien was hij er een beter mens van geworden, misschien ook niet. Je had het in het leven niet altijd in de hand, zelfs een ervaren racer vloog al eens uit de bocht.

Sommige mensen behandelden Robert alsof hij zelf een vergissing was. Maar als je het naging, waren wel meer mensen een vergissing. Mike was een vergissing bijvoorbeeld, een puber, een woelwater in een afgeleefd lichaam.

‘Jij bent passé, jij ook,’ wou hij tussen zijn tanden sissen.

Maar net op dat moment sprong Mike op, sleurde Melanie mee en begon met haar te dansen in de ruimte voor het podium. Mike danste overdreven, met opvallende gebaren en met gilletjes op momenten waarop gilletjes niet hoorden. 

Iedereen keek naar hem, veel meer naar hem dan naar Melanie. Sommige mensen joelden. Zelfs de schepen van cultuur zat vrolijk in de handen te klappen.

Wat later kregen Mike en Melanie navolging en weldra stond de hele dansvloer vol. Voor Robert was dat het moment om weg te sluipen.

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!