Wat voorafging: de sfeer zit er intussen wel helemaal in op het afscheidsfeestje voor Melanie, de stagiaire. Voor Robert Impens hoeft het niet zo nodig. Hij zoekt troost aan de bar.
Hij dronk nog een wijntje aan de bar.
De barkeeper was jong met pukkels in het gelaat en een streepjeshemd dat iets
te ver openstond.
‘Leuk feestje, niet?’ vroeg hij,
terwijl hij Robert een glas toestopte.
‘Geweldig.’ Robert proefde van zijn
glas. Het was een goedkoop wijntje, uit de aanbieding in het warenhuis,
misschien een wit product. ‘Ik vind er geen andere woorden voor.’
De barkeeper knikte tevreden. Soms was
er weinig nodig om mensen een kort geluksgevoel te bezorgen, een reclameslogan,
een aardig meisje in een tv-spot, een ongemeend complimentje.
De jongen vulde een schaaltje met
gezouten chips. Hij stopte een aardappelschijfje in zijn mond en schoof de rest
van het schaaltje door naar Robert.
‘Veel volk ook. Interessante mensen.’
‘Ja,’ gaf Robert toe, ‘zelfs een
schepen.’ Hij bestelde nog een tweede glas. Niet dat de wijn hem erg smaakte, maar
in vergelijking met het optreden viel die nog mee.
‘Luister,’ zei de barkeeper. Hij bracht
zijn wijsvinger naar zijn rechteroor. ‘Ze spelen een liedje van John Travolta
en Olivia Newton John.’
‘Ik heb nog gedanst op John Travolta en
Olivia Newton John.’
De barkeeper bekeek hem alsof hij net
had verklapt dat hij nog in Viëtnam had gevochten. ‘Geweldig,’ zei hij dan.
‘Ja, echt een geweldig feestje.’ Het
derde glas wijn kreeg Robert gratis.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten