De muzikanten zongen covers van oude, populaire
liedjes, die zelfs Robert nog bekend in de oren klonken. Met enige vertedering
herkende hij “Staying alive” van the Bee Gees. Het was destijds één van de
lievelingsnummers van Yvonne.
Ze hadden de melodie voorzien van een
nieuwe Nederlandse tekst. Die viel nauwelijks te begrijpen maar aan hun
gezichten te zien was die waarschijnlijk humoristisch bedoeld. Ze zongen
slechter dan the Bee Gees, maar daar wou Robert niet moeilijk over doen, toch
niet op een afscheidsfeestje voor een stagiaire.
Af en toe hoorde hij iemand giechelen.
Meestal bleek het Melanie te zijn. Mike had zich dicht tegen haar aangedrukt en
zijn hand in haar schoot gelegd. Bij elke blik merkte Robert hoe Mikes hand
naar boven schoof, tot die hand niet verder meer kon, of toch niet verder
zonder dat het genant werd.
Het was
zielig, zo zielig, een man in zijn midlifecrisis die een jong meisje betastte
in de hoop zo iets van zijn jeugd te heroveren. Maar er viel niets te
heroveren, hoezeer Mike die waarheid trachtte te ontvluchten, ook hij was
passé.
Dit was een achterhoedegevecht, Melanie wilde ervaring opdoen. Volgens
Robert zocht ze de verkeerde ervaring op de verkeerde plekken.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten