Niettegenstaande het barre Paasweer
bloeiden er reeds blauwe hyacinten in de voortuin van de villa, nabij enkele
siersparren.
Robert opende de voordeur met de
sleutel die men hem op het agentschap had overhandigd. Een muffe geur kwam hem
tegemoet. Hij plaatste de bagage voorlopig in de hal en liep alle kamers in en
uit om de rolluiken op te trekken.
Het was koud in de woning. Gelukkig sloeg de
verwarming ogenblikkelijk aan nadat hij de warmteregelaar in een hogere stand
had gezet. Hij liet zich in een fauteuil ploffen en nam een oude krant op die
op het salontafeltje was blijven slingeren. Het hoofdartikel handelde over de
moeizame regeringsvorming. Het was te kil in de kamer om genoeglijk de krant te
zitten lezen en het was al helemaal te kil om een oude krant te zitten lezen,
maar Robert Impens had geen zin om op te staan.
Karin liep de woonkamer door en inspecteerde enkele beelden en
postuurtjes. Het langst bleef ze staan bij een in hout uitgesneden
garnalenvisser.
Vanachter zijn krant sloeg Robert haar
gade met de aandacht van een winkeldetective.
Toen ze de garnalenvisser opnam en haar
wijsvinger over de manen van zijn boerenpaard liet glijden, sprong hij op.
‘Voorzichtig,’ zei hij, ‘straks breek je hem nog.’
Ze gooide
het beeld maar net niet naar zijn hoofd. Goede raad werd zelden in dank
afgenomen.Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten