Hun huurhuis was een riante witte villa
op het einde van de straat. Het huis keek uit op de duinen. Het is veel te
groot voor vier mensen, dacht Robert.
Hij probeerde er niet aan te denken hoeveel de huur aan Risk kostte. Dit was de duurdere kant van de kust. Ze hadden ook een appartementje kunnen huren boven een kapsalon, maar dat paste niet bij Mikes smaak. Hij ging eerder voor wellness.
Hij probeerde er niet aan te denken hoeveel de huur aan Risk kostte. Dit was de duurdere kant van de kust. Ze hadden ook een appartementje kunnen huren boven een kapsalon, maar dat paste niet bij Mikes smaak. Hij ging eerder voor wellness.
‘Geweldig,’ zei Karin. ‘Wat een huis!’
Robert knikte. Hij was niet in de
stemming voor een discussie.
‘En wat een uitzicht!’
Ze stapte in de richting van de duinen,
er was een pad voor voetgangers, dat te zien aan de diepe sporen ook door
ruiters werd gebruikt.
Robert begon de auto uit te laden. Hij verbaasde zich over de vele bagage die Karin bij had. Een koffer, vrij nieuw zo te zien, maar tevens een propvolle rugzak. Robert kon zich niet herinneren ooit een rugzak te hebben gehad. Of toch misschien, een beige die hij nooit had gebruikt en die aanvankelijk was bestemd voor een trektocht doorheen Italië.
Op vakantie in Ticino had hij eens te voet de Zwitsers-Italiaanse grens overgestoken, enkele kilometers hooguit. Het regende pijpenstelen, het weer was er in jaren zo slecht niet geweest. Hij had beschutting gezocht in een barokke kerk en heimwee gevoeld naar België waar de zon nog scheen toen hij ’s avonds op de nachttrein stapte.
Achteraf had hij in een restaurantje kip besteld en een bord vol kippenvleugels gekregen dat hij met lange tanden naar binnen had gewerkt. Die nacht had hij het hotelbed ondergekotst, tot afschuw van het kamermeisje.
Robert begon de auto uit te laden. Hij verbaasde zich over de vele bagage die Karin bij had. Een koffer, vrij nieuw zo te zien, maar tevens een propvolle rugzak. Robert kon zich niet herinneren ooit een rugzak te hebben gehad. Of toch misschien, een beige die hij nooit had gebruikt en die aanvankelijk was bestemd voor een trektocht doorheen Italië.
Op vakantie in Ticino had hij eens te voet de Zwitsers-Italiaanse grens overgestoken, enkele kilometers hooguit. Het regende pijpenstelen, het weer was er in jaren zo slecht niet geweest. Hij had beschutting gezocht in een barokke kerk en heimwee gevoeld naar België waar de zon nog scheen toen hij ’s avonds op de nachttrein stapte.
Achteraf had hij in een restaurantje kip besteld en een bord vol kippenvleugels gekregen dat hij met lange tanden naar binnen had gewerkt. Die nacht had hij het hotelbed ondergekotst, tot afschuw van het kamermeisje.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten