Melanies ademhaling was onrustig
alsof ze net een marathon had gelopen. Het was vreemd maar hij moest aan haar
polsslag denken.
Elke keer als hij liefdevol zijn hand op haar pols legde, telde hij de slagen van haar pols. Ze had doorgaans een lage polsslag. Hij wond haar niet of weinig op. Behalve dan vandaag, ze hijgde, ze stond in lichterlaaie.
Elke keer als hij liefdevol zijn hand op haar pols legde, telde hij de slagen van haar pols. Ze had doorgaans een lage polsslag. Hij wond haar niet of weinig op. Behalve dan vandaag, ze hijgde, ze stond in lichterlaaie.
Even dacht hij, ik zou haar kunnen
slaan nu. Het zou niet eens onrechtvaardig zijn na wat er gebeurd was. Maar ook
Jezus had mededogen met de overspelige vrouw en in wezen was Melanie niet eens
overspelig.
Wie was trouwens zonder zonde? Robert Impens was evenmin zondeloos. Dat besefte hij best en die gedachte dwong hem opnieuw tot nederigheid.
Wie was trouwens zonder zonde? Robert Impens was evenmin zondeloos. Dat besefte hij best en die gedachte dwong hem opnieuw tot nederigheid.
Stil verliet hij het lokaal. Hij
voelde zich treurig en triest. Eenzaam ook, vooral eenzaam. Het was een diepe,
een haast existentiële eenzaamheid die hij ondervond. Al begreep hij dat
dergelijke dure woorden bij herhaling misbruikt werden. Verkracht werden in
zekere zin, bij het gebruik van dat woord voelde hij een zure smaak in zijn
mond zoals hij ondervond als zijn maag opspeelde na een zware maaltijd.
Hij had nooit kwade bedoelingen gehad
met Melanie. Maar hij nam wel aan dat ze een vertrouwensband hadden opgebouwd,
dat ze begreep dat ze hem kon vertrouwen en dat hij het goed met haar voor had.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten