Toen het gehijg en het gekreun steeds
feller werden, het was niet altijd duidelijk wie het produceerde, hield hij het
niet meer. Hij stond nog altijd tegen de deur gedrukt en plots schreeuwde hij:
‘Stop! Hou in hemelsnaam op!’ Het was alsof het een schreeuw van ontzetting was
die als vanzelf uit zijn diepste binnenste opborrelde. ‘Stop!’ riep hij.
Freek keerde zich om, verbaasd maar
minstens evenzeer verstoord. Ook Melanie keek naar Robert alsof ze niet begreep
waarom hij hen kwam storen.
‘Wat kom je doen?’ vroeg Freek. Hij
krabbelde recht, trok zijn slip en spijkerbroek naar omhoog. De zweetdruppels
parelden op zijn voorhoofd, merkte Robert. Het was meestal warm in de kantoren,
te warm, maar het was dan ook niet de bedoeling dat er zware fysieke
inspanningen werden geleverd. Freek veegde het zweet van zijn voorhoofd. Zijn
hemd stond open. Hij had donker haar, gruwelijk veel haar op zijn borst.
‘Moet jij niet kloppen?’ vroeg hij.
Er klonk geen gêne, geen enkele
schaamte door in zijn woorden. Nee, hij klonk als de chef die zijn
ondergeschikte de levieten las omdat die zomaar zijn kantoor was
binnengestormd.
‘Nu
nog mooier, nu nog mooier.’ Robert voelde aan zijn hoofd, zijn hart maakte
gekke sprongen. Melanie had haar rokje naar beneden getrokken. Haar slipje had
ze gelukkig teruggevonden op het salontafeltje. Daar stonden verder twee
likeurtjes, likeurtjes waren blijkbaar bevorderlijk voor het libido.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten