Risk (34)

Wat voorafging: Robert betrapt Freek met Melanie. Maar het is Freek die Robert ter verantwoording roept omdat hij zonder kloppen in zijn kantoor komt binnenvallen. En daar kan Robert helemaal niet bij.

‘Jij verkracht onze stagiaire en ik moet mij verantwoorden?’ De wereld mocht dan gek geworden zijn, Risk mocht dan gaan lijken op de programma’s die Freek als netmanager in de beginperiode van de commerciële televisie had gepromoot, zolang Robert hier werkte en hier überhaupt nog iets te betekenen had, waren er grenzen aan het onfatsoen.

‘Verkracht? Ik?’ Melanie gilde, haar stem kwam veel scherper uit de hoek als ze ze verhief. Echt aangenaam klonk ze niet. ‘Ik ben helemaal niet verkracht. Ik verkracht? Waar haal je het?’ Ze wees de hele tijd met duim en wijsvinger op haar borst. Mea culpa, mea maxima culpa, ging het door Robert heen. 

Toch moest hij nog meer denken aan een scène uit Fawlty Towers. Hij had de hele reeks thuis op videocassette, maar keek er nooit naar omdat Yvonne zich ergerde aan Basil, de koppige hoteleigenaar. Bizar dat hij op dit moment aan Basil moest denken en uiteraard tevens aan Manuel, de onbeholpen knecht uit Barcelona. Ja, ook aan hem moest Robert Impens op dat hachelijke moment denken.

Met zijn ene hand leunde hij tegen de deurlijst. Even had hij het gevoel dat hij zou flauw vallen. Hij vroeg zich af hoe ze dan zouden reageren. Zou Melanie zich over hem buigen? Een donkere engel die hem zou pogen te redden.

Maar Melanie was natuurlijk geen engel, was niet langer een engel, nu Freek haar brutaal uit het aards paradijs had verdreven.   

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!

Risk (33)

Wat voorafging: Robert betrapt Freek met de stagiaire. Hij is ontzet bij het zien van hun liefdesspel in het kantoor van Freek.

Toen het gehijg en het gekreun steeds feller werden, het was niet altijd duidelijk wie het produceerde, hield hij het niet meer. Hij stond nog altijd tegen de deur gedrukt en plots schreeuwde hij: ‘Stop! Hou in hemelsnaam op!’ Het was alsof het een schreeuw van ontzetting was die als vanzelf uit zijn diepste binnenste opborrelde. ‘Stop!’ riep hij. 

 

Freek keerde zich om, verbaasd maar minstens evenzeer verstoord. Ook Melanie keek naar Robert alsof ze niet begreep waarom hij hen kwam storen.

‘Wat kom je doen?’ vroeg Freek. Hij krabbelde recht, trok zijn slip en spijkerbroek naar omhoog. De zweetdruppels parelden op zijn voorhoofd, merkte Robert. Het was meestal warm in de kantoren, te warm, maar het was dan ook niet de bedoeling dat er zware fysieke inspanningen werden geleverd. Freek veegde het zweet van zijn voorhoofd. Zijn hemd stond open. Hij had donker haar, gruwelijk veel haar op zijn borst.

‘Moet jij niet kloppen?’ vroeg hij.

Er klonk geen gêne, geen enkele schaamte door in zijn woorden. Nee, hij klonk als de chef die zijn ondergeschikte de levieten las omdat die zomaar zijn kantoor was binnengestormd.

‘Nu nog mooier, nu nog mooier.’ Robert voelde aan zijn hoofd, zijn hart maakte gekke sprongen. Melanie had haar rokje naar beneden getrokken. Haar slipje had ze gelukkig teruggevonden op het salontafeltje. Daar stonden verder twee likeurtjes, likeurtjes waren blijkbaar bevorderlijk voor het libido. 

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!

Risk (32)

Wat voorafging: Robert Impens is op zoek naar Melanie, de stagiaire. Uiteindelijk gaat hij kijken bij zijn compagnon Freek. De scène die hij daar aantreft, doet hem versteld in de deuropening staan.

Het was vreemd dat die pijn en de schrik voor een toeval door zijn hoofd bleven spoken, terwijl hij naar Freek en Melanie keek. In Freeks kantoor bevond zich een lederen bank, bedoeld om klanten te ontvangen bij een glaasje en een zoutje. Maar nu lag Melanie op die bank, haar rokje, een passend rokje met bloemen, naar omhoog, haar benen wagenwijd open. Op haar lag Freek, met zijn spijkerbroek, zijn haast eeuwige spijkerbroek op de enkels.

En terwijl zijn billen op en neer gingen en ze hartverscheurend hijgden en kreunden, kon Robert alleen maar aan zijn hoofd denken dat aanvoelde alsof er een gewicht van minstens tien kilo op drukte. Misschien dat sommige mensen, mannen vooral, geld zouden gegeven hebben om een dergelijke scène te kunnen bijwonen. 

Maar Robert Impens behoorde niet tot het slag mannen dat geilde op porno. Wat softe erotiek, een langharig, schaars gekleed meisje in nevelslierten verborgen, wist hij nog te appreciëren, maar voor harde porno bedankte hij met klem.

Hij walgde van wat hij zag. Had hij over pillen voor zijn hoofdpijn beschikt, was hij allicht naar zijn bureau gelopen om een verlossende capsule door te slikken. Maar hij had geen pillen, alleen een vermoeden van diagnose, en dus bleef hij als aan de grond genageld staan.

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!

Risk (31)

Wat voorafging: Robert Impens is op zoek naar Melanie, de stagiaire waar hij een boontje voor koestert. Ze is echter niet in haar bureau, hoewel haar computer staat ingeschakeld. Waar is ze dan wel?

Haar geïmproviseerd bureau bleek evenwel nog altijd leeg. Op haar computer had de schermbeveiliging haar intrede gedaan.

Misschien was ze even iets gaan opzoeken in het kantoor van Noël. Of was ze daar een stel omslagen of een ringmap gaan halen. Hij duwde vol verwachting Noëls bureau open en mompelde reeds ‘hallo’, maar ook dat bleek verlaten. 

Robert begon zich zorgen te maken. Had Melanie op eigen houtje het gebouw verlaten? Was ze een fles mineraal water gaan kopen in het winkeltje verderop? Of erger nog, had Freek haar om sigaretten gestuurd? Je moest een stagiaire toch niet onmiddellijk op het verkeerde pad brengen. Hoe zat het trouwens met de verzekering als haar onderweg een ongeluk overkwam?

Hij zou Freek eens goed zijn mening gaan zeggen. Zonder kloppen duwde hij Freeks deur open. Robert ging altijd zonder kloppen naar binnen. Dat deed Freek ook bij hem. Bij momenten merkte Robert niet eens of de deur nu openstond of niet.

Toen schrok hij. Hij bleef staan met de deurklink in zijn hand. Mijn hoofd, dacht hij, het leek wel of zijn hoofd zo dadelijk zou exploderen. Hij had al vaker last gehad van stekende hoofdpijn. Zijn vader had zijn hele leven pillen tegen de hoge bloeddruk moeten nemen, waarschijnlijk zou het binnenkort Roberts beurt zijn. Talrijke kwalen, en niet van de minste, waren erfelijk.

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!

Risk (30)

Wat voorafging: op een heerlijke lentedag wil Robert de stagiaire van het reclamebureau laten delen in zijn inzichten. Helaas blijkt ze niet in haar bureau te zijn.

Hij liep naar het rommelkamertje en stelde enigszins teleurgesteld vast dat Melanie er niet was. Haar computer stond aan. Ze werkte aan een brief. Zijn tips zouden haar beslist van pas komen. Hij besloot niet langer te wachten, misschien was ze even naar het toilet en stiftte ze haar lippen. Jonge meisjes konden behoorlijk ijdel zijn.

In zijn kantoor probeerde hij zich opnieuw te verdiepen in de campagne over mayonaise waarmee hij belast was. Het viel hem zwaar, zelf was hij intussen uit gezondheidsoverwegingen overgeschakeld naar vinaigrette en dressing. Ze hadden alleen nog mayonaise in huis voor die keren dat Yvonnes bejaarde moeder kwam eten. 

Robert moest die avond zeker eens onderzoeken of de versheidsdatum van dat potje intussen niet was overschreden. Het stond al zo lang weg te teren in de koelkast. Hij nam een citroengeel memoblaadje en noteerde: ‘mayonaise controleren!’ Robert stak het blaadje in zijn aktetas, waarin het wemelde van dergelijke briefjes die hij ’s avonds meestal vergat uit te pakken. Maar hij vertikte het om een boodschap achter te laten op zijn hand, dat was zo studentikoos, en hij was de leeftijd ontgroeid om de zorgeloze student uit te hangen. 

Na tien minuten was hij nog steeds niet verder gekomen dan ‘mayonaise op friet zorgt voor een vrolijk lied’. Al klonk dat behoorlijk Belgisch, het vertelde meer over zijn gemoedsgesteltenis dan over het product dat ze moesten verkopen. Hij besloot om toch nog even bij Melanie langs te lopen. Intussen waren haar lippen ongetwijfeld reeds bijgewerkt. 

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!