Rose zoende met een overgave
die niet betaamde voor een onvolwassen meisje. Ook
zij vermoedde niet dat Célia Grenier alles met een verrekijker volgde vanuit de
kleine refter van haar familiehotel. Célia was beddenlakens aan het verstellen.
Maar de laatste jaren was ze gaan beseffen dat dat een veredelde
bezigheidstherapie was, want de verstelde lakens hielden het minder lang dan de
tijd die nodig was om ze op te lappen.
Op het moment dat ze de wakker geschrokken eenden
hoorde kwaken, had ze haar verstelwerk gelaten en de verrekijker uit de
kast genomen. Het was geen kijker die ooit had toebehoord aan een roemruchte boekanier
en zelfs geen hypermodern ding. Nee, het was een duidelijk gebruikte kijker,
gedemodeerd en onhandig zwaar, die ze onlangs voor een prikje op de
vlooienmarkt hadden gekocht. Célia had nooit durven hopen dat hij zo snel
dienst zou doen.
Toen het bleef duren, was
Célia naar de hotelbalie gesloft. Het zicht van Ghislaine was niet schitterend
meer, maar met de kijker zag ze meer dan genoeg.
'Als vader François dit te weten komt,' zei
ze. Ze vroeg zich af waar de kleine Arnaud het aan verdiend had. Eerst de
Heilige Maagd, daarna haar zoveelste man. Sommigen waren wel erg uitverkoren.
Célia knikte met een heksachtig
lachje.
De bejaarde zussen bleven de geliefden
in het oog houden, totdat Rose plots uit het gras opsprong.
Daarop leidde ze Maarten mee naar de woonwagen van
Napoleon Maillane. Ze kwam er geregeld. De barak van de kermisklant stond
altijd langs de Sorgue geparkeerd en was nooit op slot. Erg veel viel er niet
te rapen, behalve wat nagemaakte zigeunerromantiek: kraaltjes, opvallende
ringen met steentjes van geslepen glas, armbanden, hoeden en lederen gordels
met gespen.
Rose overgoot er zich met kruikjes lavendelparfum en hing kralen
rond haar hals. Ze begon te dansen, niet als een pubermeisje dat een pilletje
te veel heeft geslikt maar met de gratie van een volleerde buikdanseres die beseft
wat mannen verlangen. Ademloos volgde Maarten haar bewegingen en hoopte dat dit
geen droom was waaruit hij straks zou ontwaken.
Benieuwd naar het vervolg van 'De eenzaamheid van het grensgebied'? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten