‘Meester, ik heb een haarspeld in het bos verloren,’ zei Femke.
‘In het bos. Ben je wel zeker?’ vroeg meester Lukas.
‘Zo zeker als twee plus twee vier is.’
‘Is dat wel vier?’ Meester Lukas was een onverbeterlijke
grapjas. ‘Ik dacht dat dat vijf was.’
Hij keek bezorgd op zijn uurwerk. ‘Het wordt
echt te laat. En Seppe kan maar beter op school droge kleren aantrekken.’ Hij
zwaaide naar de schoolbus. ‘Vooruit opstappen!’
‘Nu heeft die duivelse Seppe toch mijn plannetje
gedwarsboomd,’ mompelde Femke op gedempte toon.
Helaas had meester Lukas iets opgevangen. ‘Wat murmelde je
daar, Femke?’
‘Dat het toch jammer is wat Seppe is overkomen,’ zei Femke.
Meester Lukas krabde eens achter zijn oor. ‘Nu had ik toch echt
iets anders begrepen.’
‘Vreemd,’ zei Femke. Ze haalde de schouders op. ‘Mensen
begrijpen wel eens meer de verkeerde dingen,’ besloot ze als een volleerde
wijsneus.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten