Onraad in het Kriebelbos (38)

Wat voorafging: Femke bezoekt met haar klas het Kriebelbos. Maar niet iedereen is even enthousiast en dat is een understatement!

‘Heeft iedereen zijn rubberlaarzen aan?’ hoorde Femke meester Lukas vragen.

Alleen Seppe had zijn gewone schoenen aangetrokken. ‘Gewone?’ herhaalde hij verbijsterd. ‘Beseffen jullie wel hoeveel deze schoenen kosten? Van dat bedrag kan een gezin in Afrika wel een hele maand eten.’

Dat vind ik niets om trots op te zijn, dacht Femke, die opnieuw bij de groep had aangesloten. Ze moest zich bedwingen om al niet dadelijk een klad modder op Seppes dure schoenen te gooien.

‘Nou,’ zei meester Lukas. Femke merkte dat hij nauwelijks zijn ongenoegen kon bedwingen. ‘Jij denkt toch niet dat ik jou door de blubber ga dragen, Seppe?’

Seppe haalde ongeïnteresseerd de schouders op. ‘Wat kan mij dat bos nu schelen? Ik zal in dat cafeetje wel een limonade gaan drinken en een pannenkoek gaan eten. Mijn mams heeft mij toch geld meegegeven.’

Vrolijk Pasen in volle coronatijd!

‘Mag ik mee?’ drong Winob aan, die zoals zo vaak Seppe nauwelijks van een vin loste. ‘Ik heb ook trek in pannenkoeken. Met suiker, boter en een berg slagroom. Als dat zou kunnen…’ Hij likte met zijn tong over zijn lippen. Net een poes die honger heeft, vond Femke.

‘Jullie gaan allemaal mee het bos in,’ zei meester Lukas.

‘Verdorie,’ zei Seppe. ‘Moet dat toch echt?’ Met tegenzin kwam hij achteraan de rij meegesjokt, vergezeld van Winob.

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!