Onraad in het Kriebelbos (36)

Wat voorafging: hoe zit dat nu met die Afrikaanse bosgeesten? En zouden er zich hier ook dergelijke geesten ophouden? Femke en Fientje zijn alvast razend benieuwd.

Maar Femke aarzelde en keerde zelfs even op haar stappen terug. ‘Zouden er hier ook bosgeesten zijn? vroeg ze.

‘Ik dacht dat jij er niet in geloofde.’

‘Toch wel,’ zei Femke, ‘ik vraag mij alleen maar af of er ook bosgeesten in het Kriebelbos wonen.’

‘Dat zou best kunnen.’ Wanjala dacht diep na. ‘Het is toch een verdraaid groot bos. Niet zo groot als de bossen bij ons in Afrika, maar toch… Ik denk dat bosgeesten de beschermers van een bos zijn.’

‘Een soort engelbewaarders van de oude bomen?’ Femke probeerde zich kabouters met vleugels voor te stellen die over de statige eiken en beuken waakten. Ze was ooit met haar ouders naar Antwerpen geweest en daar hadden ze in de kathedraal schilderijen van Rubens gezien met engelen erop naast rijkelijk geklede heren en dikke dames.

‘Misschien wel,’ zei Wanjala. Ze wreef over haar kin, waar ze een klein puistje had. ‘Hoe meer ik erover nadenk, hoe aannemelijker mij dat lijkt. Ik denk echt dat je gelijk hebt, Femke.’ Ze gaf Femke een vriendschappelijk duwtje tegen de schouder.

Femke glunderde. Als er bosgeesten bestonden, zouden die het niet leuk vinden dat er geknoeid werd met het Kriebelbos. En als ze niet bestonden, dan was het zaak van… Tja, soms had ze best aardige ideetjes.

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!