Notenwijn (7)

Inleiding: het plein in Saint-Jean-en-Vercors ademt de typische zuiderse levensstijl uit. Een zorgeloze vakantie dus?

Vanop mijn bank naast de kerk stop ik Jitske haar eten toe. Ze zit naast mij op de bank en laat zich als een baby’tje bedienen. Het feit van over twee papa’s en mama’s te beschikken, bevordert haar zelfredzaamheid niet.

Sofie is intussen naar het office de tourisme en keert terug met een waaier aan documentatie over de Vercors en de Drôme, van kleurrijke brochures tot eenvoudige vouwfoldertjes. Ze veegt Jitskes mond af met haar slabbetje. Ik leun achterover tegen de bank en voel hoe ik het lome ritme van de streek in mij begin op te nemen. Ik bedenk dat ik hier best zou kunnen leven.

Op het kleine terras van het restaurant waar we een weekje eerder hebben gegeten, is iemand opgestaan. ‘Haast je,’ beduid ik Sofie, terwijl ik met driftige passen naar het lege tafeltje stap, al mijn goede voornemens van even voordien als ballast over boord gooiend.

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!