Het was aangenamer geweest om de
havengeul van Nieuwpoort uit te varen met een zacht kabbelende zee en een
azuurblauwe lucht. Dat was ongetwijfeld waar, maar het was nu eenmaal zo.
Misschien kon Robert nog eens terugkomen, al zat dat er de eerste tijd allicht
niet in. Je moest de risico’s niet opzoeken. Al vond Robert zich geen boef, hij
had genomen wat hem toekwam. Hij had het al die jaren nagelaten, al die jaren
had hij zich zo braaf en voorbeeldig gedragen dat hij alleen maar onbegrip en
hoongelach had geoogst.
Nu lachte hij zelf, het was eens wat anders. Sommigen
zouden spreken van een wedergeboorte, zomaar in de paasdagen. Misschien hadden
ze gelijk, misschien zochten ze het te ver. Je kon een vulkaan niet eeuwig
afdekken, vroeg of laat barstte die toch uit.
Hij was intussen in open zee. In de
verte zag hij een overzetboot op weg naar Engeland. Robert zou langs de
kustlijn blijven varen.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten