Hij nam Karins mobieltje en tikte een
berichtje in. Tegenwoordig moest iedereen permanent bereikbaar zijn. Zelfs
schooljongetjes en prinsen carnaval stonden om de haverklap met een GSM aan hun oren en
praatten erop los alsof ze hoogst persoonlijk een crisis op Wall Street moesten
afwenden.
Robert verstuurde weinig sms’en of andere berichtjes. Hij vond het
een belachelijke rage en het taaltje waarin ze doorgaans werden opgesteld,
bezorgde hem kippenvel. Het kostte hem dan ook enige tijd om het volgende
bericht in te tikken: ‘Dag Mike, ik heb de oude betweter goed onder controle.
Blijf voor alle zekerheid nog even. Doei, jouw Karin.’
Hij twijfelde of hij die ‘jouw’ voor
Karin wel zou laten staan, maar na wat gepieker verstuurde hij het bericht toch
ongewijzigd. Mikes ego strelen was allicht de beste manier om hem niet
argwanend te maken. Was zijn ego immers niet groter dan de hele Verenigde
Staten?
Amper een
kwartiertje later kwam er reeds een antwoord. ‘Prima, knuffels, Mike.’ De
rotzak, hij moest eens weten. Robert vloekte. Dat deed hij zelden en doorgaans
dan nog binnensmonds.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten