Risk (127)

Wat voorafging: het weer valt tegen tijdens die bewuste paasdagen. Vandaar dat de dame van het immobiliënkantoor er geen bezwaar tegen heeft dat Robert Impens de duinenvilla langer huurt. Maar wat gaat er werkelijk door hun geesten?

Robert knikte alsof hij met haar meeleefde en lonkte intussen naar de mand met paaseitjes. Deze keer besloot hij er toch eentje te nemen. Een zoete smaak vulde zijn mond. Bijna zo zoet als de liefde.

‘Lekker,’ zei hij wat overbodig. Hij wreef machinaal zijn lippen af.

Ook zij wreef over haar lippen, rode lippen. Haar parfum rook naar meiklokjes, gezien het barre weer wat voorbarig. Ze twijfelde. ‘Hoe gaat het met de jonge mevrouw?’ vroeg ze dan toch.

‘Prima,’ zei hij zonder aarzeling, ‘prima,’ herhaalde hij alsof hij elke twijfel wou bannen. ‘Ze laat u de groeten doen. Ze rust momenteel. U weet hoe dat gaat: een tijdschrift, wat dommelen, een beetje televisie kijken. Het is ook enigszins een rustvakantie.’

‘Ik wou dat ik wat rust kon nemen.’ Ze geeuwde of deed alsof. Ze legde haar hand op zijn hand. Hij schrok, maar trok zijn hand niet terug. ‘Ik ben er echt wel aan toe. Met zijn tweetjes aan het zwembad of op het strand: de zon, de zee, de…’

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!