Daarop viel Karin in slaap. En hij
bedacht hoe moeilijk het zou zijn om dit geluksgevoel ooit nog te herhalen.
Alles wat nu nog volgde, zou ersatz lijken, een fletse afspiegeling van het
paradijs.
Hij keek haar aan en opnieuw dacht hij hoe mooi het moest wezen als iemand op die manier definitief kon inslapen. Kon men waardiger sterven? Net op dat moment stonden de kranten bol van het item omdat een beroemd man het moment van zijn dood vrijwillig had gekozen.
Robert begreep dat het geen zin had om te wachten tot de gelukzalige voldaanheid plaats moest ruimen voor kilte en eenzaamheid. Was een man ooit eenzamer dan na de daad, wanneer het verlangen was bevredigd en hij als een ballon leeg liep?
Hij stond op en begon tussen zijn kleren te rommelen die hij op een stoel had achtergelaten. Vrij snel vond hij zijn stropdas. Het was een rode, fraaie stropdas vond hij zelf. Met zijn twee handen trok hij aan de uiteinden van de das en rekte die zo ver mogelijk uit.
De das was van een onberispelijke kwaliteit. Het was Yvonne die hem destijds had gekozen, niemand wist in die tijd beter de juiste verhouding in te schatten tussen prijs en kwaliteit. Een das was een vreemd kledingstuk, opzichtig, multifunctioneel, maar toch zelden geliefd.
Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten