‘Nemen we nog een dessert? Of kan dat
niet vandaag?’ polste Karin.
Hij deed alsof hij haar hint niet
begreep. Wat maakte het nog uit als iedereen gewoon zijn zin deed? Waarom zou
hij zelf dan nog heiliger dan de paus proberen te zijn?
‘Vandaag kan alles.’
Hij wenkte al meteen de kelner. ‘Kunnen we de kaart voor de desserten krijgen?’
Hij wendde zich opnieuw tot Karin. ‘Tenzij jij al een idee hebt van wat je
wil.’
‘Tiramisu met een kop hete koffie.’
Robert knikte goedkeurend. ‘Prima idee.
Heb ik al lang niet meer gegeten.’ Yvonne bereidde zelf tiramisu, hele lekkere
tiramisu zelfs. Ze was allesbehalve scheutig met de amaretto, ook vroeger al
toen je dat niet van haar zou verwacht hebben, toen ze nog niet durfde te
leven, durfde ze wel reeds kwistig te zijn met de amaretto.
‘Tweemaal Tiramisu,
maar maak er twee Irish coffees van.’
‘Zouden
we dat wel doen?’ Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten