Risk (35)

Wat voorafging: Robert Impens betrapte zijn compagnon Freek met de stagiaire Melanie. Het valt hem zwaar, niet in het minst omdat hij veel verwachtte van Melanie. 

Melanie stond inmiddels voor Robert, ze wipte onafgebroken opgejaagd van de ene op de andere voet. Hij werd er nerveus van, en hij was al zo nerveus. 

‘Zie jij dan niet dat ik met volle teugen geniet?’ Ze kwam nog dichter bij Robert staan, zelfs boos was ze best aardig om te zien. Zo exotisch, Robert Impens moest toegeven dat hij het wel had voor Indische meisjes.  

‘Jij lijkt mijn vader wel!’ tierde ze overstuur. Ze hief haar hand en haalde uit. Hij kon haar nog enigszins ontwijken, maar kon niet verhinderen dat haar hand de zijkant van zijn mond raakte.

‘Au!’ gilde hij. Hij voelde aan zijn mond en lippen, maar gelukkig bloedden die niet. Die vernedering bleef hem toch bespaard.

Achteraf trof hij Melanie aan in het rommelhok. Voor een bezemhok viel het wat groot uit, maar veel meer was het niet, bedacht Robert. Ze zat te snikken zoals een kind kan snikken. Maar ze was geen kind meer, nog jong, maar absoluut geen kind meer en Freek was al zeker niet haar knuffel.

‘Begrijp het toch,’ zei hij op fluistertoon, ‘hij maakt misbruik van jou. Dit verdien je niet.’

Ze bleef snikken, onbedaarlijk wenen was het. Hij vroeg zich af of hij haar zijn zakdoek moest aanbieden. Dit was echter niet het geschikte moment. Bovendien was zijn zakdoek niet proper meer.

Benieuwd naar het vervolg? Afspraak op zondag!