De literaire verwijzingen zijn niet uit de lucht in de nieuwste roman van Walter van den Broeck (°1941, Olen). Onder meer, zoals de titel van de roman reeds doet vermoeden, naar 'L'Etranger' van Albert Camus.
Hoofdfiguur is Bram De Landsheer, een gepensioneerde boekhandelaar. Hij is opgevolgd door zijn oudste zoon, die hij met gemengde gevoelens zijn gang ziet gaan. De vrouw van Bram hoopt dat ze nu tijd zullen vinden om te reizen, maar voor Bram is lezen reizen. Net zoals dat bij Victor Hugo het geval was.
Met vijf andere gepensioneerden zit Bram in een mannenclub, die ze hoogdravend 'de Koninklijke Kamer van Reflectie en Consideratie' hebben gedoopt. Een ronkende benaming voor een stel bejaarde mannen die de wereld de verkeerde kant ziet uitgaan. Het leverde van den Broeck zowaar een citaat op in de populaire dagelijkse column van Kaaiman Koen Meulenaere in De Tijd.
De vreemdelinge blijkt de bloedmooie Tess te zijn, die Bram weet te koppelen aan zijn kleinzoon Dries. De hoop laait bij hem op alsnog een gezonde vrouwelijke nakomeling te verkrijgen na het drama dat zijn eerste vrouw het leven kostte. Maar de eigenzinnige Tess weigert zich voort te planten, wat tot een abrupte climax leidt.
Zelf leerde ik Walter van den Broeck destijds kennen met 'Groenten uit Balen' en 'Brief aan Boudewijn', waarin hij koning Boudewijn een rondleiding gaf in zijn leefomgeving. Later verwierf hij ruime waardering met de vierdelige romancyclus 'Het beleg van Laken'.
Walter van den Broeck vertelt vaak de geschiedenis van de gewone man in een toegankelijke, soms volkse stijl. Dit is minder het geval in 'De vreemdelinge', waarin nogal wat personages fervente literatuurliefhebbers zijn. De thema's van het boek zijn bij momenten vrij zwaar. De doodsangst en de zin(loosheid) van het leven zijn niet meteen de onderwerpen waar een denkend mens vrolijk van wordt. Het pleit voor de auteur dat de roman toch nog licht verteerbaar en bijwijlen zelfs komisch overkomt.
Benieuwd naar het vervolg van 'De eenzaamheid van het grensgebied'? Afspraak op zondag!
Hoofdfiguur is Bram De Landsheer, een gepensioneerde boekhandelaar. Hij is opgevolgd door zijn oudste zoon, die hij met gemengde gevoelens zijn gang ziet gaan. De vrouw van Bram hoopt dat ze nu tijd zullen vinden om te reizen, maar voor Bram is lezen reizen. Net zoals dat bij Victor Hugo het geval was.
Met vijf andere gepensioneerden zit Bram in een mannenclub, die ze hoogdravend 'de Koninklijke Kamer van Reflectie en Consideratie' hebben gedoopt. Een ronkende benaming voor een stel bejaarde mannen die de wereld de verkeerde kant ziet uitgaan. Het leverde van den Broeck zowaar een citaat op in de populaire dagelijkse column van Kaaiman Koen Meulenaere in De Tijd.
De vreemdelinge blijkt de bloedmooie Tess te zijn, die Bram weet te koppelen aan zijn kleinzoon Dries. De hoop laait bij hem op alsnog een gezonde vrouwelijke nakomeling te verkrijgen na het drama dat zijn eerste vrouw het leven kostte. Maar de eigenzinnige Tess weigert zich voort te planten, wat tot een abrupte climax leidt.
Zelf leerde ik Walter van den Broeck destijds kennen met 'Groenten uit Balen' en 'Brief aan Boudewijn', waarin hij koning Boudewijn een rondleiding gaf in zijn leefomgeving. Later verwierf hij ruime waardering met de vierdelige romancyclus 'Het beleg van Laken'.
Walter van den Broeck vertelt vaak de geschiedenis van de gewone man in een toegankelijke, soms volkse stijl. Dit is minder het geval in 'De vreemdelinge', waarin nogal wat personages fervente literatuurliefhebbers zijn. De thema's van het boek zijn bij momenten vrij zwaar. De doodsangst en de zin(loosheid) van het leven zijn niet meteen de onderwerpen waar een denkend mens vrolijk van wordt. Het pleit voor de auteur dat de roman toch nog licht verteerbaar en bijwijlen zelfs komisch overkomt.
Benieuwd naar het vervolg van 'De eenzaamheid van het grensgebied'? Afspraak op zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten